Καλά μου αναγνωστόπουλα γεία σας και πάλι…σήμερα δεν έχουμε κάποιο άρθρο ή κάτι τέτοιο…η «πολυτάλαντη» υποφαινόμενη κάνει νέα εισαγωγή στο μενού…. ποιηματάκι…Σαν σωστό κορίτσι όπως λέει και το τραγούδι «στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται μικρή με τα ροζ κοκαλάκια και τα ποιηματάκια που θα μάθετε». Μόνο που αυτό το έχω γράψει εγώ…Κατανόηση και Επιείκεια…Ευχαριστώ, θέλω σχόλια και κριτικές χαχαχα!
όλα τα τραγούδια μου θυμίζουνε εσένα
και όλα μου τα όνειρα έχουν τη μορφή σου
ίσως φταίει που είσαι μακριά
ίσως φταίει που ερωτευμένη είμαι μαζί σου
κάποτε ευχήθηκα το καλύτερο να γίνει
και ένας από τους δυό μόνος να μη μείνει
μα αστέρι δεν έπεσε ποτέ κανένα
κι εγώ μάζευα τα κομμάτια τα σπασμένα
κοίτα καλό μου ο καιρός έχει περάσει
δεν ήταν τα αστέρια αρκετά κανείς μας να ξεχάσει
και σε λίγο ο ήλιος πλάι μας θα χαράξει
θα μας ζεστάνει την καρδιά για νέα πράξη
η στιγμή αυτή δεν αργεί
άλλωστε η καρδιά ποτέ δε λησμονεί
και όταν ο ήλιος θα πέσει τόσο χαμηλά
και δε θα μπορώ να σε βλέπω πια
πάλι δεν ανησυχώ, με το φεγγάρι αγκαλιά
θα ζήσω και από σένα και απ’ τα αστέρια μακριά
σου υπόσχομαι τα μάτια μου να κλείσω
και αστέρι να πέσει να μην το αντικρύσω
μακάρι την ευτυχία μας έτσι να διασφαλίσω
θα σε περιμένω κι άλλο να γυρίσεις πίσω
η στιγμή αυτή δεν αργεί
άλλωστε η καρδιά ποτέ δε λησμονεί
να θυμάσαι πως όλα αυτά που ζούμε είναι διαφορετικά
ήρεμα, ψαγμένα ή απλά
και εύχομαι στη μνήμη μας να μείνουν παντοτινά
και τώρα όλα τα’ αστέρια να πέσουνε με μια
η στιγμή αυτή δεν αργεί
άλλωστε η καρδιά ποτέ δε λησμονεί
θυμήσου κάποτε θα ‘μαστε μαζί
…;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα σχολιάκι θα μας έκανε καλύτερους! Και αν δεν σας κάνει κόπο βάλτε και ένα ονοματάκι ή κάποιο ψευδώνυμο! Μου αρέσει να ξέρω σε ποιους απευθύνομαι και δίνει ένα πιο προσωπικό τόνο! :) :) :)