Οι ξένοι δεν παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων

Οι ξένοι δεν παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων! 

Τον τελευταίο καιρό ο δείκτης της ανεργίας στην Ελλάδα έχει έντονα ανοδική τάση. Πολλοί, λοιπόν, θέλοντας να εξηγήσουν ή καλύτερα να δικαιολογήσουν αυτό το φαινόμενο κατηγορούν τους μετανάστες ως κύριους υπαίτιους για αυτή τη θλιβερή κατάσταση.

Εν μέρει, αυτή η πεποίθηση έχει λογική υπόσταση, καθώς οι ξένοι αποτελούν «φτηνά εργατικά» χέρια χωρίς πολλές απαιτήσεις. Έτσι, οι ίδιοι προτιμώνται έναντι των Ελλήνων σε κάποια επαγγέλματα. Εντούτοις, αυτό δεν τους καθιστά ένοχους για την ανεργία που μαστίζει την σύγχρονη εποχή.

Πιο συγκεκριμένα, επιβάλλεται να διευκρινιστεί η επαγγελματική κατάρτιση και το κίνητρο αυτών. Αρχικά, οι ίδιοι ήρθαν στην Ελλάδα χωρίς ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις, πόσο μάλλον πνευματικές. Εκ προϊμίου, δηλαδή, προορίζονται για χειρωνακτικές και βαριές εργασίες και συχνά έχουν το ρόλο του βοηθού που απλώς εκτελεί εντολές. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις καταφέρνουν να γίνουν αφεντικά με πραγματικά υψηλές αποδοχές και ευθύνες για την περάτωση του έργου που αναλαμβάνουν. Επιπλέον, με τον ερχομό τους είχαν ως κύριο στόχο τους «ένα καλύτερο αύριο». Με άλλα λόγια, ζητούν ειρήνη, ένα σπίτι και μία δουλειά, για να έχουν και εκείνοι μια αξιοπρεπή και ευτυχισμένη ζωή!
Από την άλλη πλευρά, η νοοτροπία των Ελλήνων είναι εντελώς διαφορετική από αυτή των ξένων. Άλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσοι πως το όνειρο που έχει σχεδόν κάθε Ελληνική οικογένεια για τα παιδιά της είναι να μπουν στο πανεπιστήμιο και όχι απλά να βρουν ένα επάγγελμα που τους εξασφαλίζει μία αξιοπρεπή επιβίωση. Με μία πρώτη ματιά, θα έλεγε κανείς πως αυτή η αντίληψη είναι, αν και κάπως καταπιεστική, καλή, αφού η χώρα δύναται συνεχώς να αναπτύσσει το βιοτικό και πολιτιστικό της επίπεδο. Βαθύτερα, όμως, είναι ολοφάνερο πως κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό, αφού σε μία κοινωνία όλες οι εργασίες είναι απαραίτητες ανεξαρτήτως πανεπιστημιακής μόρφωσης. Οι Έλληνες, λοιπόν, με την συμπεριφορά τους , τις προτιμήσεις τους και το πλάνο για τη ζωή τους αποκλείουν την ενασχόληση με χειρωνακτικές εργασίες το κενό στις οποίες καλύπτουν οι μετανάστες τελικά.

Η παραπάνω κατάσταση, σαφώς, δεν καλύπτει όλες τις πιθανές περιπτώσεις. Όντως υπάρχουν Έλληνες που θέλουν είτε από ανάγκη είτε από επιθυμία, να κάνουν «κατώτερα» επαγγέλματα, όπως υποστηρίζουν πολλοί, όπως χτίστης. Ακόμα και τότε όμως, διακρίνονται από κάποια μεγαλομανία και έπαρση για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Ως αποτέλεσμα, πρώτα εξετάζουν αν υπάρχουν υψηλές αμοιβές, ευέλικτο ωράριο, επαρκείς διακοπές και άλλες συνθήκες που τους ευνοούν. Ενώ, λοιπόν, οι Έλληνες ενδιαφέρονται μόνο για το συμφέρον τους οι αλλοδαποί είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Οι δεύτεροι δουλεύουν «όσο – όσο», χωρίς νομική κάλυψη και με σχεδόν καμία άλλη παροχή. Είναι, θα έλεγε κανείς, απόλυτα φυσιολογικό οι εργοδότες να επιλέξουν να έχουν ξένους στη δούλεψη τους, παρά Έλληνες.

Παράλληλα, παίρνοντας παράδειγμα από άλλες χώρες με πολλούς μετανάστες, όπως οι ΗΠΑ, η ύπαρξη τους σε μία κοινωνία μπορεί να θεωρηθεί άκρως ευεργετική. Ακριβέστερα, το γεγονός ότι εργάζονται χαμηλόμισθα βοηθάει τις επιχειρήσεις, αλλά και το ίδιο το κράτος να αναπτυχθούν οικονομικά. Μάλιστα, αυτά τα κέρδη θα μπορούσαν να επενδυθούν σε διάφορους τομείς για έρευνα και ανάπτυξη. Έτσι, θα εμφανίζονταν και περισσότερες θέσεις εργασίας, που θα απαιτούσαν, κυρίως, πνευματική κατάρτιση και ανώτερη πανεπιστημιακή γνώση. Αυτή η οικονομική, πολιτιστική, και επιστημονική εξέλιξη, δηλαδή, δύναται να αναστείλει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας των Ελλήνων. Με άλλα λόγια, η εργασία των μεταναστών όχι μόνο δεν παίρνει δουλειές από τους Έλληνες αλλά αντ’ αυτού δημιουργεί περισσότερες για εκείνους.

Σε αδρές γραμμές, λοιπόν, ήδη κατέστει φανερή η ανύπαρκτη, σχεδόν, ευθηνή των ξένων για την έλλειψη εργασίας των ντόπιων. Αντίθετα, όπως προαναφέρθηκε οι πρώτοι, κατόπιν σωστών χειρισμών έχουν την δυνατότητα να συμβάλλουν στην ανέλιξη της χώρας και την εμφάνιση νέων θέσεων εργασίας για τους πιο μορφωμένους Έλληνες. Άλλωστε, δεν είναι ηθικά ορθό να στοχοποιούνται οι μετανάστες, καθώς εξ αιτίας μας είναι (ακόμα ;!)εδώ. Αναλυτικότερα, αν δεν επιλέγονταν για δουλειά από τους εργοδότες ή το κράτος δεν αποδεχόταν την είσοδό τους σ’ αυτό και φρόντιζε να μην στραφούν σε παράνομες πράξεις, τότε οι ξένοι αναγκαστικά θα είχαν μεταβεί σε άλλη χώρα. Μάλλον, λοιπόν, δεν είναι τόσο παρείσακτοι, όσο συμφέρει πολλούς να νομίζει ο λαός…!