Αγάπη είναι να μένεις

Κάποιοι είχαν προβλέψεις την δημιουργία αυτού του άρθρου! Χαχαχα…για την ακρίβεια ο κλασσικός άγνωστος αναγνώστης! Με την μεγάλη συναισθηματική οξυδέρκεια! Να λοιπόν, που βγαίνει στην δημοσιότητα και αυτό…

Με αφορμή ένα εξαιρετικά γλυκό κομμάτι (Αγάπη είναι να μένεις) ενός νέου αλλά εξαιρετικά ταλαντούχου και υψηλών προδιαγραφών συγκροτήματος (KollektivA) …Εύλογα μου δημιουργήθηκε η ερώτηση…Τι είναι αγάπη και είναι

πραγματικά αγάπη το να μένεις?

Σε προηγούμενα άρθρα έχουμε αναλύσει τι είναι ο έρωτας και τα λοιπά. Μένοντας πιστοί στο συναισθηματικό μουντ της εποχής, πάμε ένα βήμα παρακάτω!

Κατ αρχάς να διευκρινιστεί ο όρος αγάπη… Για κάθε άνθρωπο υπάρχει μία διαφορετική οπτική για το τι είναι αγάπη, εγώ θα παρουσιάσω την δική μου. Αγάπη θεωρώ ένα βαθύ, ειλικρινές, απόλυτο συναίσθημα για προστασία του άλλου προσώπου. Ανάγκη να είναι ευτυχισμένο με κάθε κόστος σε εμάς τους ίδιους. Είναι μία κατάσταση που σου φέρνει γαλήνη και δίνει την δυνατότητα να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες σε σχέση με το συγκεκριμένο άτομο. Η τάση να συναισθάνεσαι και να κατανοείς τον άλλον ακόμα καλύτερα από πολλούς, ακριβώς γιατί το θέλεις και προσπαθείς. Από την άλλη οι «αποδείξεις» είναι περιττές, αφού κάθε κίνηση έμμεσα την καθιστά φανερή. Είναι δύσκολο και σπάνιο να την νιώθεις!

Αν η αγάπη ήταν εικόνα, θα παρουσίαζε έναν βασιλιά πάνω σε ένα θρόνο και έναν φτωχό επαίτη. Ο βασιλιάς υποχωρεί και δίνει την θέση του, την δύναμή του στον επαίτη. Χωρίς αντάλλαγμα, γιατί ξέρει ότι θα ζήσει όμορφα. Αυτό είναι αγάπη. Ο επαίτης , όμως δεν δέχεται και προτείνει τελικά να μείνει στο παλάτι κάνοντας κάποια εργασία. Αυτό είναι αμοιβαία αγάπη, χωρίς εκμετάλλευση και συμφέρον

Φυσικά, η αγάπη δεν έχει να κάνει με θυσίες μόνο! Απλώς είμαι δραματικός τύπος και μου αρέσει να παρουσιάζω τα άκρα! Αλλά καλώς ή κακώς η αγάπη φαίνεται στην ελευθερία που δίνουμε στο άλλο άτομο, στην ηρεμία με την οποία ενεργούμε σε ότι αφορά το ίδιο και στα πράγματα που κάνουμε για αυτό. Αν και εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι ακόμα και η αυτοθυσία και η αγάπη έχουν ένα ψεγάδι εγωισμού, αφού έμμεσα, κάνοντας τον άλλο ευτυχισμένο γινόμαστε κι εμείς! Αλλά αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, που πηγάζει ενστικτωδώς. Επιπλέον, θεωρώ ότι αυτή η μορφή εγωισμού είναι άκρως απενοχοποιημένη γιατί σίγουρα ενεργεί εν αγνοία μας…Κανείς δεν σκέφτεται «ας φροντίσω την φίλη μου, γιατί αλλιώς θα είμαι κι εγώ χάλια…» Αν ήταν εγωιστικό με την αρνητική έννοια, απλά θα κάναμε κάτι άλλο…όπως να κοιμηθούμε, να δουλέψουμε, μεγαλύτερο κέρδος θα είχε αυτό! (Αυτή η διευκρίνιση έγινε κυρίως για όσους θεωρούν τον εγωισμό κινητήριο δύναμη της αγάπης. Όχι δεν είναι κινητήριος δύναμη φίλοι μου! Είναι αυτό που λέμε κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα! Και αυτή η άποψη που έχετε, χωρίς να θέλω να σας θίξω, δεν είναι πραγματιστική, αλλά ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ…)

Επιπρόσθετα, πρέπει να πούμε, ότι υπάρχουν πολλά είδη αγάπης, ανάλογα με τον αποδέκτη της. Για παράδειγμα έχουμε την μητρική αγάπη, την φιλική και μεταξύ άλλων και την ερωτική. Η σύσταση όλων είναι η ίδια. Προσωπικά θεωρώ, ότι και η δυναμική όλων ΠΡΕΠΕΙ να είναι η ίδια. Αν για παράδειγμα είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για τους γονείς σου ότι και για τον φίλο σου τότε ναι τον αγαπάς. Σε κάθε άλλη περίπτωση, τρέφεις άλλα συναισθήματα για αυτόν (βαθιά συμπάθεια, στοργή, ενδιαφέρον κα) αλλά όχι αγάπη. Αντίστοιχα συμβαίνει και στα άλλα είδη αγάπης. Μικρή σημείωση εδώ, εννοείται ότι κατά περιόδους βάζουμε προτεραιότητα στα άτομα που αγαπάμε και στις θυσίες που ενδεχομένως κάνουμε…Αυτό δεν σημαίνει ότι η αγάπη χάθηκε, αλλά ότι οι συνθήκες μας ανάγκασαν!

Γι αυτό ανέφερα και προηγουμένως, η αγάπη είναι κάτι σπάνιο. Εννοείται πως άλλο είναι όταν λέμε «εγώ…αγαπάω όλο τον κόσμο»…αλήθεια αγαπητέ…?! πήγες να βοηθήσεις καμία γιαγιά που δεν μπορεί να περάσει τον δρόμο, έδωσες φαί σε έναν άστεγο… Αν ναι αυτό δεν σημαίνει αγάπη, αλλά αίσθημα κοινωνικής ευθύνης! Πολύ σωστό και μπράβο σου! Αλλά δεν αγαπάς! Είναι βαρύ αυτό…. Αν πάλι δεν το κάνεις ούτε αυτό, απλά πας να μας πλασάρεις τις ιλουστρασιόν αυταπάτες που έχεις για το εαυτό σου! Λυπάμαι…

Αγάπη, λοιπόν, είναι να πράττεις αυτό που ο άλλος έχει ανάγκη… Είτε πρέπει να μείνεις είτε να φύγεις! Και για να μιλήσουμε για την ερωτική αγάπη, θεωρώ πως είναι το πιο δύσκολο είδος.

Όλες οι σχέσεις πλην των ερωτικών ξεκινούν με ομαλά συναισθήματα, έτσι αργά αλλά σταθερά κάποιες αφήνουν την αγάπη να δημιουργηθεί (χωρίς να σημαίνει ότι οι άλλες δεν είναι εξ ίσου σημαντικές και ουσιαστικές! Απλώς δεν είναι τόσο απόλυτες όπως αυτές που υπάρχει αγάπη!). Αντίθετα, στις ερωτικές σχέσεις τα συναισθήματα έχουν μία σφοδρότητα, εναλλάσσονται γρήγορα και λόγω της ύπαρξης πάθους κάπου τριγυρίζει και ο εγωισμός. Έτσι, η δημιουργία της αγάπης πρέπει πρώτα να περιμένει να φύγει ο εγωισμός, να κοπάσουν τα έντονα συναισθήματα, να έρθει η αποστασιοποίηση και αν τότε δεν έχει χαθεί το ενδιαφέρον των ατόμων, ναι τότε γεννιέται η αγάπη! Ένα ακόμα πρόβλημα στις ερωτικές σχέσεις είναι ότι τα άτομα πολλές φορές μπερδεύουν τον έρωτα και την επιθυμία για το άλλο πρόσωπο με την αγάπη. Αυτό πολύ απλά γίνεται γιατί το μυαλό δεν σκέφτεται καθαρά και υπάρχει ένταση! Αυτό είναι το μυστικό, φίλοι μου, όταν πάτε να πείτε σ’ αγαπώ και νιώθετε τον ψυχικό σας κόσμο να κατακλύζεται από χιλιάδες συναισθήματα…ίσως να μπερδεύεστε! Η αγάπη συνοδεύεται από ηρεμία, σιγουριά! Οπότε αφήστε το καλύτερα! Στην τελικά, μπορεί να αγαπάμε κάποιον και να μην το λέμε...! Το να το λες, δε σημαίνει ότι ισχύει και το ανάποδο... ;)

Βέβαια το κάθε άτομο βιώνει την αγάπη διαφορετικά! Πολύ θα χαιρόμουν αν θέλατε να μοιραστείτε τις απόψεις σας μαζί μας!!!

Εύχομαι πάντως να την νιώθουμε όλοι μας, για όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους…Τότε η ευτυχία μας είναι εξασφαλισμένη, σε ένα κόσμο ανιδιοτελούς προσπάθειας για συλλογική επιτυχία!