Χωρίζουμε, αλλά γιατί;

Πολύ καλησπέρααα σας αναγνωστάκια μου!!! Εχθές ξέχασα να σας πω καλό μήνα…καλό μήνα λοιπόν!!!! Θα αφήσω για λίγο στην άκρη τον χρυσό σκούφο που προσπαθώ να κατακτήσω και θα επανέθλω στα σχεσικά θέματα… Θέματα σχέσεων ντε! Ναι ξέρω σας έλειψαν…χαχαχα

Θα μιλήσουμε, φίλοι μου για τις παρεξηγήξεις… Άλλο καπέλο και αυτό. Εκεί λοιπόν, που γνωρίζεις τον περιβόητο και πολυπόθητο ιππότη, και όλα βαίνουν καλώς… λίαν καλώς θα έλεγα, ξεκινάνε τα παρατράγουδα (ευτυχώς λείπει η Πάνια…όχι ότι έχω κάτι προσωπικό με την εν λόγω κυρία … αλλά δεν την θέλω μέσα στα πόδια μου βρε αδερφέ!). Θα μου πείτε, λογικό είναι δεν το ήξερες. Φυσικά και το ήξερα και το περίμενα! Καθώς είναι απολύτως αυτονόητο ότι ο χρόνος που περνάς με ένα άνθρωπο είναι ανάλογος με την οικειότητα που αποκτάτε και αντιστρόφως ανάλογος με την χρυσόσκονη της σχέσης. Αλλά διαφέρει πολύ να διαφωνείς και να τσακώνεσαι με ένα άνθρωπο για θεμελιακές σας αντιθέσεις, σε σχέση με το να υπάρχει εξωγενής ένταση που πιέζει τα άτομα και τα οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, γεγονός που συνεπάγεται έναν ιδιαίτερο τρόπο να βλέπει την πραγματικότητα, να αντιλαμβάνεται, να επεξεργάζεται τα μηνύματα του περιβάλλοντος και να αντιδρά. Άλλοι είναι ανοιχτοί, άλλοι πιο κλειστοί, άλλοι εκδηλωτικοί άλλοι όχι και ούτο κάθε εξής. Το ζήτημα δημιουργείται εφ’ όσον δύο άνθρωποι όχι απλώς διαφορετικοί, αλλά και εν μέρει αντίθετοι έρχονται σε στενή επαφή. Ένα το κρατούμενο λοιπόν…θυμηθείτε, διαφορετικοί και αντίθετοι άνθρωποι.

Εν συνεχεία έχουμε και το περιβάλλον! Αν δεν είσαι ερημίτης, ζάμπλουτος ή τρελός, είσαι ένα λίγο - πολύ κοινωνικοποιημένο άτομο, συμμετέχεις σε διάφορες κοινωνικές ομάδες και σε διάφορες δραστηριότητες. Φίλοι, συγγενείς, γυμναστήριο, δουλεία (χα! από αυτό τώρα τελευταία έχεις «γλιτώσει» βέβαια…!), χόμπυ κλπ. Έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους και καταστάσεις που σε επηρεάζουν, σε οδηγούν να φτιάξεις τη δομή της ζωής σου, σου μεταφέρουν εμπειρία και γνώση. Υπάρχουν και περιπτώσεις που το περιβάλλον σου μεταφέρει ένταση δυσκολίες ή απλά αναποδιές υποχρεωτικές ή μη, οι οποίες σε κάνουν (έστω παροδικά) λίγο πιο ευαίσθητο, ευερέθιστο παράλογο κ.α. (εξαρτάται τον άνθρωπο φυσικά!). Δεύτερο κρατούμενο….Πάμε για τη σούμα!

Στην καθημερινότητα, συνεπώς, υπάρχουν σημεία αυξημένης τριβής και έντασης στις διαπροσωπικές και κυρίως ερωτικές σχέσεις. Τότε έχουμε τις παρεξηγήσεις. Δηλαδή καταστάσεις πλασματικής διαφωνίας ή κακής συνεννόησης. Γιατί αναγνωστάκια, πάει στο καλό να σου πει κάτι ο άλλος που σε βγάζει εκτός εαυτού…Αλλά αν σου πει κάτι ο άλλος που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι σε θίγει, στεναχωρεί…Δεν θέλει και πολύ. Και πολλές φορές δεν είναι καθόλου εύκολο να λυθεί μια παρεξήγηση. Είτε γιατί τα άτομα είναι άκαμπτα (έχουν μουλαρώσει κοινώς…ανθρώπινο και αυτό!), είτε γιατί το ζήτημα πήρε τέτοιες διαστάσεις που μπερδεύτηκαν και δευτερεύοντα θέματα πραγματικής διαφωνίας. Ας πούμε, παρεξηγείς το αγόρι σου που δεν σε πήρε τηλέφωνο να βγείτε ενώ στο υποσχέθηκε, (ενώ απλά ξεχάστηκε, ή κάτι έτυχε…οκ θα μπορούσε να το θυμηθεί, αλλά άνθρωποι είμαστε, άλλωστε αν δεν το έκανε επίτηδες και δεν το κάνει συνέχεια, δεν είναι και τόσο σπουδαίο δα!)… του το λες…εκείνος με την σειρά του προσπαθεί να σε πείσει ότι είσαι υπερβολική (ως εδώ παρεξήγηση…) και κάποιος από τους δύο πηγαίνει σε παλιές διαφωνίες, με ουσιαστικό υπόβαθρο. Έτσι, η παρεξήγηση μπερδεύεται με πραγματικές διαφορές και προβλήματα, και χάνεις την μπάλα, γιατί απλά δεν υπάρχει δίκιο σε αυτήν την περίπτωση….Απλά δεν γίνεται να βγει συμπέρασμα, γιατί η κουβέντα θα γίνει (αν γίνει και δεν πλακωθείτε) για ένα αληθινό και ένα ανύπαρκτο πρόβλημα.

Εν ολίγοις, είναι προτιμότερο να έχουμε προβλήματα, από παρεξηγήσεις. Καθώς αυτά είναι φανερά και κυρίως υπαρκτά. Τα εντοπίζει, τα σκέφτεσαι, τα αναλύεις, τα συζητάς και συν-αποφασίζεις για την λύση τους. Από την άλλη, οι παρεξηγήσεις είναι ύπουλες, δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα στην μία, κυρίως, πλευρά. Και ενώ το ένα άτομο κατηγορεί το δεύτερο, το δεύτερο απορεί για το τι συμβαίνει… Αν , μάλιστα πας να το συζητήσεις και πέσεις στην παραπάνω παγίδα του να συνδέσεις την παρεξήγηση με κάποιο πρόβλημα…Τότε κλάφτα Χαράλαμπε…. Θα επέλθει ρήξη, ψυχρότητα και πικρία, από το τίποτα. Ενώ σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει δυνατότητα «λύσης» όπως με το κοινό πρόβλημα, γιατί απλούστατα είναι κάτι παράλογο.

Θεωρητικά, λοιπόν, πρέπει να προσπαθούμε να εκμηδενίζουμε τις πιθανότητες εμφάνισης παρεξηγήσεων, αλλά ταυτόχρονα να μην δειλιάζουμε μπροστά στα προβλήματα, και να προσπαθούμε να τα λύσουμε, σίγουρα θα τα καταφέρουμε. Για μένα αυτό που καταστρέφει μία σχέση δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η παρεξήγηση, επίσης κουράζει και φθείρει τα μέλη της σχέσης με αποτέλεσμα, αυτή να χάνει το μαγικό της μέρος (όπως λέει και ένας φίλος…) Μη νομίζετε, και εγώ τώρα το συνειδητοποίησα και είμαι σίγουρη κάποιοι θα χαρούνε πολύ με αυτό…!
Άρα, μακριά απ’ τις άτιμες τις παρεξηγήσεις!!!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους, θα τα ξαναπούμε!!!!