Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα  . . .  λέει το τραγούδι... Αυτό ακούω τώρα και συνειδητοποιώ α) πόσο βαριέμαι β) πόσο ωραίο κομμάτι είναι γ) πόσες εικόνες μου φέρνει στο μυαλό και δ)πάλι θα γράψω εγωιστικές ανοησίες. . . Για πάμε!

Διακατέχομαι από αντικρουόμενα συναισθήματα (πέρα από μία πείνα που νιώθω εδώ και καμιά ώρα αλλά βαριέμαι να σηκωθώ!) αισθάνομαι και μία λυπο-χαρά! Νέα λέξη. . .
Που σημαίνει, λυπάμαι για κάτι, αλλά χαίρομαι που λυπάμαι, δηλαδή αυτό το κάτι δεν θα ήθελα να είναι αλλιώς. Είτε χαίρομαι για κάτι, αλλά λυπάμαι που χαίρομαι, γιατί ξέρω ότι δεν θα έπρεπε/ δεν το θέλω κλπ. Μοιάζουν αρκετα σαν έννοιες!  Αλλά διαφέρουν αν το καλοσκεφτείτε! (σε αυτό το σημείο να ενημερώσω τους αναγνώστες μου ότι πήρα ένα παστέλι να φάω . . . και πατατάκια!!! Αχ  τι καλά που ήρθαν ενισχύσεις!)

Εγώ νομίζω ότι λυπάμαι για κάτι, αλλά χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα!  (ΝΟΜΙΖΩ, παίζει να συμβαίνει και η άλλη εκδοχή, δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά!). Και γενικά, φίλοι μου είμαι σε μία φάση αδράνειας. Το «αχ πόσο βαριέμαι» του Μαζωνάκη με εκφράζει απόλυτα! Μάλλον με κούρασε η εξεταστική και το διάβασμα (. . . εντάξει εντάξει ... οι βόλτες! Οκ?!).

Κατ αρχάς ετοιμάζω διακοπές! Κατά δεύτερον, νιώθω αυτή την λυπο-χαρά! Νομίζω ότι ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα! ΠΟΛΥ όμως! Και τελικά τι κάνουμε?! Εννοώ τι κάνουμε που να είναι εμείς? Που να είναι οι επιθυμίες μας, τα όνειρά μας.Σίγουρα όλοι πρέπει να πατάμε στη γη και να συμβιβαζόμαστε με την πραγματικότητα! Αλλά ρε φίλε δε μου πάει! Πως να το κάνουμε! Δεν μπορώ να έχω όρια σε όσα θέλω!

Έτσι έχω την αίσθηση ότι θα περάσει ο καιρός και κάποτε θα καταλάβω ότι είμαι μία άλλη! Με άλλους στόχους, που λειτουργεί σε άλλους ρυθμούς. Κάποια που θα έχει συμβιβαστεί, θα έχει αλλάξει, θα έχει γίνει όσα κατηγορούσε. Έτσι, απλά! Επειδή ήταν το βολικό! Ξέρεις, αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μάλιστα συμβαίνει στους πιο πολλούς τελικά. Απλά, αρχίζεις να χάνεις ευκαιρίες που άλλοτε θα άρπαζες από τα μαλλιά, σταματάς να ψάχνεις και να ψάχνεσαι. Κάθεσαι σαν την κότα που κλωσάει το αυγό. Τσουπ!

Δεν θέλω καθόλου να αλλοτριωθώ! Γιατί αν ποτέ το συνειδητοποιήσω θα λυπηθώ πολύ! Και απλά θα τα καταστρέψω όλα και θα φύγω από ότι θα έχω κάνει που θα ναι εγώ! Φυσικά κάτι τέτοιο δεν αποτελεί λύση ούτε μου δίνει πίσω τις στιγμές μου! Μονάχα γλιτώνει όσο χρόνο θα μου έχει απομείνει! Αλλά και πάλι θα ναι μία μικρή ήττα, μία αποτυχία. Μία λάθος ζωή, που δεν θα μου το συγχωρούσα!

Κατά βάση γι αυτό θέλω να μείνω παιδί! Τα παιδιά έχουν το μέλλον μπροστά τους. Δεν έχει σημασία αν κάνουν λάθη. Υπάρχει πάντα χρόνος να μάθουν και να επανορθώσουν. Βλέπουν τον κόσμο αλλιώς. Πιο μεγάλο, πιο μαγικό και τότε όλα είναι δυνατά!  Χωρίς περιττούς περιορισμούς από την κοινωνία, από τις εμπειρίες, από τις χαρές και τις λύπες. Ο ενθουσιασμός, η δύναμη και η αγάπη περικλείουν τα πάντα!

Είναι σαν μία έκθεση που πρέπει να γράψεις σε καθορισμένο χρόνο. Η αρχή είναι το ιδανικό σημείο. Έχεις όλη την εξουσία να διαμορφώσεις μία τελειότητα ή ένα μαύρο χάλι. Το θέμα είναι οτι μετά την μέση της καταλαβαίνεις αν είναι καλή ή όχι. Και ούτε προλαβαίνεις να την ξαναγράψεις ούτε να την αλλάξεις πολύ μπορείς. Άντε να γράψεις έναν καλό επίλογο! Αλλά ούτε θα εντυπωσιαστεί κανένας ούτε εσύ θα την θυμάσαι με καμάρι.

Έχω λοιπόν μία λυπο-χαρά γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Ούτε καν πως είμαι ακριβώς. Βασικά πάντοτε είχα αυτό το πρόβλημα. Και με τα χρόνια βελτιώνομαι. Αλλά δεν είμαι πάντα σίγουρη ότι βελτιώνομαι και δεν συμβιβάζομαι ή δεν ακολουθώ τους άλλους αντί για την καρδιά μου.

Για την ακρίβεια όσο ξεκάθαρα είναι όλα σε πρακτικούς τομείς, τόσο μπερδεμένα είναι στους συναισθηματικούς. Δεν είμαι ακριβώς σίγουρη ότι με ξέρω! Ούτε ότι ξέρω τι θέλω και τι μου αρέσει! Έτσι όταν δεν μπορώ να αποφασίσω αφήνομαι στην τύχη. Και παράπονο δεν έχω καλά μου πάει. Την εμπιστεύομαι πολύ! Αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι πολύ σοβαρό αυτό! Ε?!?!? (εντάξει ο πήτερ παν - το αιώνιο παιδί είναι ο μόνος που με καταλαβαίνει και δεν διαφωνεί!!!). Αλλά το προτιμώ από το να ακούω τους άλλους. Κι ας μου δίνουν συμβουλές για το καλό μου. Είμαι ξεροκέφαλη τι να κάνουμε!

Συμπέρασμα από το παραπάνω παραλήρημα:  
α) μην ακούτε βράδυ Κατσιμιχαίους με άδειο στομάχι..... βαράει! Σαν την βότκα ένα πράγμα! 
β) Πω πω πραγματικά δεν αδικώ τους άλλους που δεν με καταλαβαίνουν χαχαχα ΤΡΕΛΟΚΟΜΕΙΟ 
γ) μετά το μυαλό μου εμπιστεύομαι πιο πολύ το ένστικτο και την τύχη μου, γιατί τίποτα δεν γίνεται τυχαία (ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία που λέει η Μαρινέλλα 3ο τραγουδάκι!!!) 
δ) Ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο (Πυξ λαξ 4ο τραγουδάκι σερί! Τα σπάω λέμε!) ---> Βλακείες ότι πονάει δεν ξέρεις να το κάνεις σωστά (όπως λέει και ένας φίλος μου! ;) )

Καληνύχτα σε σένα που με διαβάζεις . . .ακόμα!!!

Υγ.1 (ακόμα ---> και μετά από ένα αλλοπρόσαλλο κείμενο εννοώ.........!!!
και σε σένα---> γιατί δεν παίζει, ζήτημα να έμεινε ένας αναγνώστης ως το τέλος, χαχαχαχα)

Υγ.2 Οι παλιές αγάπες πάνε ΣΙΓΟΥΡΑ στον παράδεισο (μιας και το έβαλα ως 4ο κομμάτι παραπάνω)...αλλά μην χαίρεστε! Οι μεγάλοι έρωτες πάνε κόλαση μεριά! ;) ;) ;)