Σχέσεις από απόσταση

Καλημέρα αναγνωστάκια μου!!! Μπορεί ο καιρός να είναι μέτριος, αλλά ευνοεί το καθισιό (δηλαδή μακάρι να είχα χρόνο γι αυτό!) και την αμπελοφιλοσοφία! Ειδικότης μου! Σημερινό μας θέμα οι σχέσεις από απόσταση! Φυσικά η υπέροχη Estrela μας, στο δικό της άρθρο τα λέει εκπληκτικά. Αλλά μετά από αυτό το άρθρο σκεφτόμουν αυτό το είδος σχέσεων. Και νομίζω έχω μερικά συμπεράσματα! (Estrela ευχαριστώ για την έμπνευση, δηλαδή που αντιγράφω την ιδέα σου :D ).

Εν αρχή, κύριο χαρακτηριστικό αυτών των σχέσεων είναι η απόσταση, ή καλύτερα η αδυναμία των μελών να νικήσουν την απόσταση. Στην Γ’ γυμνασίου σχέση από απόσταση είναι το κορίτσι να είναι στην Κόρινθο και το αγόρι στην Πάτρα, ή το κορίτσι στην Γλυφάδα και και το αγόρι στο Μαρούσι. Αντίθετα, για κάποιους ζάμπλουτους, που έχουν προσωπικό αεροπλάνο, δε νομίζω ότι είναι «πρόβλημα» μία σχέση τύπου . . . Μιλάνο – Όσλο!

Αυτή η αδυναμία κάλυψης της απόστασης δημιουργεί ποικίλα προβλήματα αλλά και ευκαιρίες.

Σε κανένα είδος σχέσης δεν λιώνεις με τον άλλον όλη μέρα (αν το κάνεις, σταμάτα το!). Αλλά στις σχέσεις από απόσταση όχι μόνο δεν λιώνεις με τον άλλον, αλλά εκείνος λείπει από κοντά σου τις στιγμές που τον θες. Σε ένα πρόβλημα, σε μία επιτυχία το άλλο πρόσωπο είναι κοντά μόνο πνευματικά, άντε και μέσα από το skype! Που και που τα μέλη μπορεί να κάνουν μία μίνι εμφάνιση, αλλά συνήθως για πρακτικούς λόγους (οικονομικό ζήτημα, λοιπές υποχρεώσεις) δεν είναι συχνή πολυτέλεια. Άρα αρκείσαι στα προγραμματισμένα «δρομολόγια», κάτι σαν επίσκεψη στον οδοντίατρο!

Επομένως, οι σημαντικές στιγμές δεν μοιράζονται. Δεν υπάρχει μια επαφή, ένα βλέμμα. Αυτό σιγά σιγά αποξενώσει τα άτομα. Καθώς στην ζωή μας αλλάζουμε λίγο καθημερινά, αν κάποιος δεν παρακολουθεί αυτή την αλλαγή, απλά μένει εκτός της ζωής μας. Και από ένα σημείο και μετά φτάνει να γνωρίζει ένα άλλο άτομο. Ακόμα και αν γνωρίζει γεγονότα, χάνει το πραγματικό, καθημερινό μας εαυτό. Έτσι, δημιουργείται ένα χάσμα, το οποίο προκαλεί από ασυνεννοησία και πικρία, μέχρι καβγάδες και χωρισμούς.

Άλλο μειονέκτημα είναι ότι η φυσική απουσία του συντρόφου, αφήνει την φαντασία μας να οργιάζει. Πράγμα που ανάλογα τον χαρακτήρα κάποιου μπορεί να οδηγήσει στην εξιδανίκευση του άλλου ατόμου μέχρι καταπίεση και κουραστική ζήλια.

Επίσης, η ζωή τους κάθε ατόμου διαρθρώνεται διαφορετικά, έχουν άλλους φίλους, βγαίνουν σε άλλα μέρη, με διαφορετικές παραστάσεις και το γενικό πλάνο ζωής τους καθενός μπορεί να απέχει πιο πολλά μίλια από ότι τους χωρίζουν! Έτσι, πάντα υπάρχει η πιθανότητα ο άλλος και οι επιθυμίες να αλλάξουν σε τέτοιο βαθμό, που να μην σε συμπεριλαμβάνουν στη ζωή του αλλά εσύ να αργήσεις πολύ να το καταλάβεις.

Τέλος, οι πειρασμοί όσο να πει κανείς είναι πολλοί. Ειδικά αν το συνδυάσουμε με την ανάγκη να έχουμε κάποιον δίπλα μας, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα είναι πολύ εύκολο να βρεθεί ο γάτος – η γάτα που θα μας κερδίσει. Θα είναι κοντά μας και θα μας δίνει ότι μας λείπει από τον άλλο. Βέβαια αυτό έγκειται και στον χαρακτήρα τον ατόμων και στο βάθος των συναισθημάτων τους, ενώ ο ίδιος «κίνδυνος» καραδοκεί και όταν παίζεις εντός έδρας.

  

Από την άλλη μεριά υπάρχουν και τα θετικά. Βέβαια! Η αδιάκοπη επιθυμία να δεις το άλλο πρόσωπο, όσο πιο αραιά εκπληρώνεται, τόσο πιο πολύ το θες (λένε λένε πως ξεχνιούνται μάτια που δεν βλέπονται, μα πιο πολύ αγαπιούνται, πιο πολύ τρελαίνονται! Το λέει και το λαϊκό άσμα!). Έτσι, όχι μόνο διατηρείται το πάθος σε τρελά ύψη, αλλά κάθε φορά, κάθε συνάντηση είναι σαν τις πρώτες μέρες. 100% Πιτσουνάκια! Ενθουσιασμός, ευτυχία, χτυποκάρδια (όχι μόνο στο Μπέβερλι Χιλς). Ακόμα και όταν τα χιλιόμετρα χωρίζουν τα άτομα, αυτή η γλυκιά λησμονιά, αυτή πικρία της απουσίας, έχει την ομορφιά της!Σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, σε κάνει να ζεις την κάθε στιγμή γεμάτος ένταση και συναίσθημα, και όχι φλατ και βολεμένα σαν 100 χρόνια παντρεμένοι.

Επιπρόσθετα, είναι μία μεγάλη δοκιμασία για την σχέση και αν αντέξει, σημαίνει ότι μπορεί να προχωράει άφοβα, γιατί όχι μόνο υπάρχει αγάπη αλλά και υπομονή, στοιχεία απαραίτητα για την βιωσιμότητα κάθε ουσιαστικής σχέσης. Ακόμη και τα ίδια τα άτομα μαζεύουν νέες εμπειρίες και γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, άρα και καλύτεροι μεταξύ τους. Η απόσταση, μάλιστα πολλές φορές σε κάνει να  καταλαβαίνεις αν πραγματικά θες να είσαι με κάποιον, οπότε η διαδικασία αυτή είναι και ένα ξεσκαρτάρισμα, θετικό προφανώς, από ανάξιους συντρόφους! Με άλλα λόγια, σαν εμπειρία είναι οδηγός για το μέλλον και δείγμα γραφής για τα προβλήματα και τις αντιξοότητες που θα έρθουν στη σχέση. Πόση αντοχή υπάρχει και τα λοιπά.

Συνεπώς για να πετύχει μία σχέση από απόσταση αν αποφασίσετε να την πραγματοποιήσετε ακολουθήστε τα παρακάτω. Πρώτα απ’ όλα σκεφτείτε πολύ καλά αν αξίζει τον κόπο και αν πραγματικά είστε ερωτευμένοι. Εδώ ο έρωτας είναι πιο σημαντικός από κάθε άλλη σχέση καθώς πάνω σε αυτό το ιδεατό που υπαγορεύει θα χτιστεί μία ετοιμόρροπη σχέση. Επίσης, είναι βασική η αυτογνωσία, αλλά και η σχετική γνώση του χαρακτήρα του άλλου. Δηλαδή μία τέτοια σχέση μετά από μία φρέσκια γνωριμία δεν είναι προτεινόμενη. Καθώς δεν θα υπάρχει το απαραίτητο δέσιμο,  η σχετική αίσθηση ασφάλειας και η ικανότητα να καταλαβαίνουμε τον άλλον ακόμα και μέσα από τα λιγοστά ερεθίσματα που προσφέρει η τεχνολογία.

Επιπλέον, στοιχεία όπως  εμπιστοσύνη, ο σεβασμός, τρυφερότητα είναι πιο σημαντικά από ποτέ! Ο παράγοντας χρόνος είναι, φυσικά, συνεκτιμιταίος. Ανάλογα τα άτομα και την ποιότητα της σχέσης υπάρχει ένα χρονικό όριο που τα άτομα θα αντέξουν αυτή την ψυχοφθόρο απόσταση. Δηλαδή, άλλο φεύγω για σπουδές και δεν ξέρω αν και πότε θα γυρίσω και άλλο πάω για ένα χρόνο εκεί, να κάνω αυτό και γυρίζω! Εννοείται ότι πρέπει να υπάρχει ένας προγραμματισμός στις δια ζώσης επαφές και να μην είναι όλα στο φλου. Κυρίως ώστε να έχουν τα άτομα την αίσθηση της επιθυμίας και της προσμονής για κάτι. Να υπομένουν δηλαδή, για ένα συγκεκριμένο στόχο, όχι να λένε «κάποτε θα τον δω»...!

Ακόμα το κενό που δημιουργείται λόγω της απόστασης, πρέπει να καλυφθεί με το υπόλοιπο αμείωτο και έντονο ενδιαφέρον που θα δείξουν τα άτομα. Καθημερινή τηλεφωνική επαφή και ουσιαστική επικοινωνία. Αλλιώς, όταν θα βρεθούν θα υπάρχει αυτή η γνωστή παγωμάρα. . . Τέλος, ρόλο παίζει και η απόσταση αυτή καθ αυτή. Αν μιλάμε για νορμάλ καταστάσεις  ζωής, άλλο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, άλλο Αθήνα – Νέα Υόρκη! Το μη χείρον, βέλτιστον, λένε!

Και για να το κλείσουμε όμορφα, μπορεί να λένε ότι είναι δύσκολο είδος σχέσης, αλλά αν το θέλετε πραγματικά τίποτα δεν είναι δύσκολο. Σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να το κάνετε με τον καθένα, αλλά αν πιστεύεται ότι το χρονικό διάστημα δεν είναι υπερβολικό, η απόσταση είναι διαχειρίσιμη και τα αισθήματα ισχυρά δεν έχετε να χάσατε πολλά.

Προσωπικά, σε αντίστοιχη περίπτωση δεν ξέρω τι θα έκανα. Είμαι μεν πεισματάρα (και άμα θέλω κάτι...) και έχω μία τάση να ωραιοποιώ καταστάσεις, συνθήκες ικανές για να με πείσουν για μία προσπάθεια, από την άλλη η λογική μου λέει ότι τέτοιες σχέσεις δεν λειτουργούν οπότε καλύτερα να τελειώνεις μία ώρα γρηγορότερα, για να μην χαλάς ούτε το δικό σου χρόνο ούτε του άλλου.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνεις περιττά και άσκοπα λάθη, αλλά είναι εξίσου μικρή για να μην κάνεις αυτό που θες! Μάθετε να στηρίζετε τις επιλογές σας και όλα θα πάνε καλά!

Καλή τύχη σε όσους ρομαντικούς το προσπαθήσουν! Δόξα τω Θεώ (?!) και «πότε δεν ξέρεις» για τους υπόλοιπους! =)