Κάνε το σωστό και όχι το εύκολο: έτσι πήρα τις αποφάσεις μου

Το να παίρνεις αποφάσεις δεν είναι καθόλου εύκολο. Ειδικά για ρευστά ζητήματα. Και ειδικά όταν δίνεις τη άλλη μέρα και δεν έχεις διαβάσει ακόμα! Χαχαχα

Πάντα μου άρεσε να κάνω το σωστό και όχι το εύκολο, τουλάχιστον σε σοβαρά ζητήμα (φυσικά τα θέματα σχολής ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ!!!). Το σωστό και το λάθος υπάρχει ΠΑΝΤΑ μέσα μας, απλώς μερικές φορές εμείς επιλέγουμε να μην το κοιτάμε για ποικίλους λόγους.

Επίσης την απόφαση, σε ένα ζήτημα την παίρνουμε ασεινήδητα πολύ πριν το καταλάβουμε.

Κατά βάθος ξέρουμε τι θα κάνουμε και είναι θέμα χρόνου. Κάτι σαν ένστικτο. Μετά αρχίζουν οι εξωτερικοί παράγοντες να μπερδεύονται με τρόπο που σε αποπροσανατολίζει. Τότε πρέπει να ηρεμήσεις και να κοιτάξεις μέσα σου, ειλικρινά και να πεις αυτό που ξέρεις, αλλά δεν θές. Από φόβο, εγωισμό, για να μην πληγώσεις κάποιον, γιατί πιστεύεις ότι μπορεί εποφεληθείς.

Συμβαίνει συχνά να σχετιζόμαστε ερωτικά με άτομα, που ίσως νιώθουν περισσότερα απ’ ότι εμείς. Φυσικά τα συναισθήματα δεν τα βάζουμε σε ζυγαριά, ούτε κάνουμε συγκρίσεις. Ο καθένας νιώθει ότι νιώθει. Και αν υποθέσουμε ότι δεν κοροϊδεύει τον άλλον, είναι δεδομένο και απίθανο να νιώθουν ακριβώς το ίδιο.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν διαβαθμίσεις. Για την ακρίβεια υπάρχει μία λεπτή γραμμή, που για να δουλέυει μία σχέση (ασχέτως διάρκειας) πρέπει να βρίσκονται και οι δύο στην ίδια πλευρά της γραμμής. Αλλιώς κάποιος πληγώνεται. Και όχι κατά λάθος(όπως σε άλλες συνθήκες που κάποιος πληγώνεται αλλά χωρίς σκοπιμότητα).

Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν δύο ήδη σχέσεων. Αυτές που γίνονται επειδή υπάρχει έλξη (σεξουαλική), ή απλά κάνεις καλή παρέα με τον άλλον και περνάτε καλά. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω αυτό το είδος, θα τις χαρακτήριζα ελαφρές. Άσχετα με το πόσο θα διαρκέσουν (γιατί μπορεί να έχουν και μεγάλη διάρκεια, από βαρεμάρα για αλλαγή, από «βόλεμα» των ατόμων κλπ), είναι σχέσεις που δεν κόβεις και φλέβα. Και είναι άκρως κατάλληλες για περάσματα. Δηλαδή σχέσεις αποκατάστασης (σε περίπτωση κακού παρελθόντος) ή διασκεδαστικής και ήσυχης ζωής. Με λίγα λόγια ΜΕΤΡΙΕΣ! Δεν θα έλεγα ότι είμαι φαν αυτών, τις θεωρώ συμβιβασμό!!! Αλλά από την άλλη δεν κρίνω την ανάγκη για συντροφικότητα. Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν αντέχουν μόνοι τους, δεν είναι αρκετά δυνατοί. Ίσως κάποτε μου συμβεί, ποτέ δεν λέω ποτέ, αλλά αν ήταν στο χέρι μου θα τις απέφευγα.

Και υπάρχουν και άλλες που δεν είναι μόνο ότι περνάς καλά. Υπάρχει και συναίσθημα. Δεν λέω ότι στην προηγούμενη κατηγορία δεν υπάρχουν συναισθήματα. Αλλά «σιγά τα αυγά»! Είναι σχέσεις, σαν αυτές που έχουμε μιλήσει σε άλλα άρθρα. Σχέσεις που έχουν έρωτα. Δεν έχουν όλες οι σχέσεις έρωτα. Έλξη ναι , σίγουρα. Αλλά ο έρωτας είναι πιο δύσκολος και σπάνιος. Δεν ερωτεύεσαι 100 άτομα, ούτε 10 φορές το μήνα. Όσο να πεις, αυτές οι σχέσεις θες δεν θες, σου μένουν. Είναι πιο σημαντικές, σε διαμορφώνουν και τις κουβαλάς (εκτός αν κάνεις ύπνωση - μανγητοθεραπεία και τις αποβάλει το ασυνείδητο, βλ. The eternal sunshine of a spotless mind).Τουλάχιστον έτσι νομίζω ότι συμβαίνει (δεν έχω ιδέα στα σίγουρα αν ισχύει χιχιχιχιχι).

Έτσι, αν έχεις απέναντί σου ένα άτομο που θέλει σχέση κατογορίας β, αλλά εσύ είσαι για σχέση ΜΕΤΑ ΒΙΑΣ α και πάλι χάρη του κάνεις...Υπάρχει θέμα. Είστε σε διαφορετική μεριά της λεπτής γραμμής των συναισθημάτων. Τον εκτιμάς, τον σέβεσαι, νοιάζεσαι, περνάς καλά , κολακεύεσαι... Αλλά εκείνος νιώθει κάτι άλλο πιο βαθύ. Είναι σωστό, εφ όσον το ξέρεις ότι θέλετε άλλα πράγματα να κάνεις κάτι???

Όχι για μένα δεν είναι καθόλου σωστό. Όσο και να σε βολεύει. Να σε ξεκουράζει. Να σε βοηθάει σε κάποια φάση της ζωής σου. Είναι προτιμότερο να είσαι ειλικρινείς. Άλλο απλά να υπολογίσεις λάθος τι νιώθεις εσύ κι ο άλλος, και τελείως άλλο να ξέρεις και να κοιτάς τον εαυτό σου. Βέβαια αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Απαιτεί δύναμη να σταθείς στα πόδια σου, για να μην επιτρέψεις να παρασυρθείς από ένα όνειρο, ότι δηλαδή ίσως κάποτε να τον ερωτευτείς. Γιατί απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!! Είναι δυσκολο και για τους δύο αλλά δίκαιο πιστεύω.

Έτσι, λοιπόν φίλοι μου έχω πάρει τις αποφάσεις μου πλέον. Βασικά από την αρχή τις είχα πάρει. Αλλά προς στιγμήν (καλά στιγμή...λέμε τώρα!) ταλαντεύτηκα στο εύκολο και το σωστό. Προσπάθησα να με πείσω ότι μπορώ να κάτι που δεν είναι του χαρακτήρα μου. Να πάψω να είμαι πεισματάρα, ελεύθερη, να βολευτώ, να δεχτώ την ζωή όπως έρχεται και να μην κάνω του κεφαλιού μου. Αλλά ακόμα και αν πίεζα τον εαυτό μου να μην σκέφτομαι, δεν μπορώ να καταπνίξω και την ιδέα ότι είμαστε σε άλλη μεριά της γραμμής.Θα ήταν άδικο. . . Είναι καλύτερα έστι, είναι καλύτερα τώρα! Πριν ξεκινήσει οτιδήποτε!

Άλλωστε ο πόνος που νιώθει κάποιος σε ερωτικά ζητήματα, δεν έχει να κάνει με το τι θα του πεις ή με το πως θα του το πεις (αν του χρυσώσεις το χάπι δλδ) αλλά καθαρά με το τι νιώθει ο ίδιος. Και δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να του κάνει κάποιος για να τον μειώσει ή να τον αυξήσει.

ΥΓ.Καλά μιλάμε η εμπνευσή μου για να αποφύγω το διάβασμα είναι ΑΣΤEΙΡΕΥΤΗ!!!!!