Επιθυμία ή Ανάγκη

Και με τούτα και με κείνα τίθεται το ζήτημα επιθυμίας και ανάγκης. Τι είναι ο έρωτας λοιπόν; Μία επιθυμία για το άλλο πρόσωπο; ΄Η μήπως όπως λένε πολλοί, έρωτας είναι να έχεις ανάγκη να είσαι με κάποιον; Φυσικά ο κάθε άνθρωπος βιώνει και αξιολογεί εντελώς διαφορετικά τα συναισθήματα. Και εκείνο που για μένα μπορεί να είναι σημαντικό και σπουδαίο για κάποιον άλλο να μη είναι καν αρκετό.


Όπως και να το δούμε όμως είναι πραγματικά η μέρα με την νύχτα να λες "Σε θέλω" και να λες "Σε έχω ανάγκη". Πολλοί θεωρούν το σε θέλω κατώτερης σημασίας και κυρίως σεξουαλικό υπονοούμενο.  Υποστηρίζουν ότι δηλώνει την επιθυμία για διασκέδαση. Ενώ το σε έχω ανάγκη είναι πιο βαθύ, με μεγαλύτερη αξία και δείχνει πιο ουσιώδη συναισθήματα.

Ο διαχωρισμός των παραπάνω εννοιών βασίζεται στην ιδιοσυγκρασία του ατόμου. Συγκεκριμένα, το θέλω, δηλώνει επιθυμία, δηλαδή κάτι το οποίο επιδιώκουμε αλλά δεν αποτελεί το κέντρο της ζωής μας. Κοινώς μπορούμε και χωρίς αυτό. Αντίθετα, η ανάγκη, συνάδει με κάτι απαραίτητο, με κάτι που αν είναι αλλιώς δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι. Η μπύρα είναι επιθυμία και το νερό είναι ανάγκη. Αν πάψεις να πίνεις μπύρα θα χάσεις μία υπέροχη απόλαυση αλλά θα ζήσεις. Αν πάψεις να πίνεις νερό δεν θα μπορείς να ζήσεις.

Και κάπως έτσι οι άνθρωποι κρίνουν ότι σημαντικές είναι οι ανάγκες και όχι οι επιθυμίες. Προτιμούν να ακούσουν το μελοδραματικό "χωρίς εσένα δε ζω" (metaphorically speaking) παρά το "θέλω να ζω μαζί με σένα".

Και πραγματικά ΑΠΟΡΩ πως είναι δυνατόν να ισχύει αυτό. Εν προκειμένω επικρατεί η ίδια λογική με τις περιπτώσεις που κάποιος θεωρεί καλύτερο να έχει μία κακή ή μέτρια σχέση από το να είναι ελεύθερος. Δηλαδή είναι πιο βολικό να είσαι δεμένος με κάποιον χειροπόδαρα και να μην μπορεί να κάνει ρούπι παρά να είναι στη δικαιοδοσία του αν θα μείνει ή όχι. Έτσι εξασφαλίζεις το μέλλον σου υποτιθεται!

Ε, λοιπόν, επιτρέψτε μου να θεωρώ σημαντικό να με επιθυμεί κάποιος όχι να με έχει ανάγκη. Με το να με έχει ανάγκη, πρώτον δεν είναι απαραίτητο ότι με έχει συναισθηματική ανάγκη (ή απλώς βολεύεται σε άλλους τομείς) και δεύτερον δεν είναι καθόλου σαφές αν με έχει μεν ανάγκη, αλλά αν ήταν στο χέρι του δεν θα με είχε.

Απεναντίας, με το να με επιθυμεί, είναι σαφές ότι μπορεί να ζει όμορφα και απολαυστικά και χωρίς την ύπαρξη μου. Δεν υπάρχει εξάρτηση αλλά ελευθερία. Εδώ βρίσκεται όμως το μαγικό... ενώ μπορεί χωρίς...ΕΠΙΛΕΓΕΙ το με... Μπορεί να κάνεις αλλιώς. Όποτε θέλει. Μα δεν θέλει! Αλλά συνειδητά, με λογική και συναίσθημα μαζί κάνει επιλογή σαφώς μεγαλύτερης αξίας και βαρύτητας σε σχέση με την περίπτωση που θα με είχε ανάγκη.

Το πραγματικό βάθος και η μεγάλη ουσία είναι το να προσπαθείς για κάτι που δεν σου είναι απαραίτητο, που μπορεί να μην είναι αντάξιό σου ή αντάξιο του τιμήματος του, που είναι απλά μία ξεκάθαρη επιλογή που εσύ την κάνεις. Θα μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε άλλο ή να κυνηγήσεις άλλες ευκαιρίες αλλά δεν θες. Όχι δεν μπορείς...Δεν υπάρχει δεν μπορώ (εξαιρούνται τα ζητήματα υγείας!) υπάρχει δε θέλω και δε θέλω πια (κάπου το έχω ξαναπεί αυτό!!!).

Με άλλα λόγια θέλω να ΄μαι η μπύρα σου όχι το νερό σου. Το νερό υπάρχει παντού, πάντα θα μπορείς να βολευτείς. Αλλά τι να την κάνεις μία ζωή χωρίς απολαύσεις, χωρίς επιθυμίες;! 

Εν τέλει μπορεί το να ζήσεις δίχως νερό να είναι θανατηφόρο, αλλά είναι μία πεπερασμένη εμπειρία. Το να πρέπει να ζήσεις για πάντα χωρίς μπύρα δεν είναι θανατηφόρο, απλώς βασανιστικό και κατά περιπτώσεις αέναο! 

(είναι τρομακτικό πόσο αντιστρόφως ανάλογη είναι η διάθεσή μου για διάβασμα γι αυτό το ένα ριμαδιασμένο μάθημα, σε σχέση με την όρεξη μου να γράψω ακόμα και τα άπαντα της ορθοδοξίας! ... aka >24 ώρες ήδη 2 κείμενα....:$)