Συρραφή

Dominic Dähncke

...

#1

Αμοιβαίος έρωτας είναι να είστε ο ένας η πιο ευχάριστη, διασκεδαστική, μοναδική, συναρπαστική ανάμνηση του άλλου από την ίδια χρονική περίοδο και ας ζεις ταυτόχρονα μοναδικές εμπειρίες (ταξίδια, συναυλίες, επιτεύγματα). Αν δεν ισχύει αυτό δεν είσαι ερωτευμένος.

Έτσι, καταλαβαίνεις με το πέρασμα του καιρού ποιους ερωτεύτηκες και ποιοι σε ενθουσίασαν ή κορόιδεψες. Οι δεύτεροι αποτελούν μέρος αναμνήσεων (συχνά όχι πρωταγωνιστικό). Οι πρώτοι είναι οι αναμνήσεις, τα τραγούδια, οι εικόνες, οι διαδρομές, οι σκέψεις. 

#2

(Γιατί κάτι πρέπει να πω στον κυριούλη αν λάβει χώρα το life goal της ανάρτησης. Έμπνευση. Βέβαια μέχρι τα 80, αν ζω, σιγά μην έχω θυμηθεί να τα κρατήσω κάπου αυτά και σιγά μη δεν έχω βρει κάτι καλύτερο να πω. Άσε που πρέπει να υπάρχει και ο κυριούλης... Μ αρέσουν οι στόχοι μου χαχαχα)

Δύο - τρεις φορές πίστεψα ότι ερωτεύτηκα

Μία φορά μάλιστα νόμιζα ότι αγάπησα
(+ οι φορές που θα έχουν υπάρξει μέχρι τότε!)

Δεν ήμουν σίγουρη αλλά θεώρησα ότι αυτό πρέπει να είναι, του έμοιαζε

Ντρέπομαι και λυπάμαι για το πόσο μικρή ήμουν

Γιατί τίποτα μα τίποτα απ όλα αυτά δε συγκρίνεται με αυτά που νιώθω για σένα

Με το πως λιώνει η ψυχή μου σε ένα σου φιλί και το πως χύνεται στα δυο σου χέρια

Με την βαθιά και την απόλυτη ένωση που μας συνδέει

Ούτε κάτι μοιάζει με την ηλεκτρική εκκένωση της ματιάς σου

Ούτε κάτι συγκρίνεται με την απεραντοσύνη της αγάπης σου

Ούτε κανείς θα καταλαβαίνει τι σκέφτομαι, τι επιθυμώ και τι φοβάμαι όπως εσύ, αιθέρα μου

Ούτε θα με μάθει κάποιος πιο πολύ, πιο καλά

Και τίποτα δε με ηρεμεί τόσο πέρα από την ζεστή σου αγκαλιά, τη γεμάτη αποδοχή, κατανόηση, εμπιστοσύνη, αλήθεια και ασφάλεια αγκαλία

Και τίποτα δε θα ναι σπίτι για μένα. Γιατί για μένα εσύ είσαι το σπίτι μου.

Δε ξέρω που ήσουν ή που θα βρεθείς

Ξέρω ότι είσαι κοντά μου, όμως. Γιατί έτσι φτιαχτήκαμε εμείς. Ανυπεράσπιστα θνητοί* στο μεγαλείο της παθιασμένης μας αγάπης. 

Υγ. 1 Ξέρω ακριβώς πως θα πρέπει να ναι κάποιος για να αναδειχτεί σ' αυτόν τον κυριούλη, απλώς δεν έτυχε να τον γνωρίσω ακόμα! Φάση chasing rainbows και έτσι. 

Υγ. 2 Mogwai για τη συνέχεια που πρόσφατα ήταν και στο Plisskën Festival. Ο ήχος τους είναι σαν παλιά φωτογραφία που έχει ξεθωριάσει, έχει πολύ φωτεινό πορτοκαλί και είναι φαγωμένη στις άκρες. Κάνει ακόμα και τους αγνώστους να μοιάζουν συμπαθείς, οικείοι και αξιολησμόνητοι.

Υγ. 3 Και λατρεμένο τραγουδάκι (με θετικά vibes) με όόόλη μου την αγάπη για τα 300.000 views στα δυο κ κάτι χρόνια (κανά χρόνο συνολικά ήμασταν κλειστά θυμάστε;) που είμαστε μαζί! Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα όταν περνάει ευχάριστα. Σας ευχαριστώ λοιπόν :)

* "Και αν γίναμε όλοι θνητοί από έρωτα;! Που το ξέρεις..."