Brace Yourselves

Με εκπλήσσει πως γίνεται μερικοί άνθρωποι να μην καταλαβαίνουν αυτό που λες. Δεν ξέρω αν είναι απασχολημένοι τόσο πολύ με τον εαυτό τους κι αυτά που νομίζουν και άρα απλά σε γράφουν ή αν όντως έχουν πρόβλημα κατανόησης. Όπως με εκπλήσσει πόσο παράλογα σκέφτονται μερικοί άνθρωποι, που βγάζουν συμπεράσματα δίχως καμία συνοχή μεταξύ των σκέψεων και τα ερμηνεύουν όλα (ηθελημένα ή μη) όπως τους συμφέρει.

Ειλικρινά απορώ πως είναι τόσο δύσκολο κάποιος να έχει λογική, λίγη αντικειμενικότητα και να ακούει αυτά που πραγματικά λες (και να τα λαμβάνει υπ όψιν του). Μου έχει τύχει πολλές φορές να εκφράζω πράγματα που με ενοχλούν ή θεωρώ ότι θα δημιουργήσουν πρόβλημα ή να εφιστώ την προσοχή για πράγματα που θέλω/ανέχομαι και για πράγματα που είναι deal breakers ή να δηλώνω τι αισθάνομαι και επιθυμώ και ο άλλος πραγματικά να συμπεριφέρεται σα να μην είπα ή έκανα ΤΙΠΟΤΑ απ όλα αυτά. Ασχέτως με το πόσες φορές και το πόσο σαφώς τα δήλωσα ή με το αν εκείνος τα δέχτηκε με φυσικότητα τότε. Και μετά ξαφνιάζονται κιόλας ή θίγονται και το παίρνουν κατάκαρδα, όταν (ω θεοί) αυτά που δεν ανέχομαι, ΟΝΤΩΣ δε τα ανέχομαι. 

Είναι άραγε τόσο σπάνιο και ασυνήθιστο κάποιος να ξέρει ακριβώς τι θέλει και τι δε θέλει, να το εκφράζει με απλότητα και σαφήνεια εξ αρχής και όταν αυτό παραβιάζεται (ιδίως πολλάκις) οι υπόλοιποι να δέχονται τις συνέπειες; Επειδή κάποιοι είναι όπου φυσάει ο άνεμος ή παίρνουν πίσω όσα έχουν πει και άλλα λένε και άλλα κάνουν και άλλα εννοούν δεν είναι όλοι έτσι. Επειδή κάποιοι είναι αναξιόπιστοι, φαφλατάδες και παράλογοι, επίσης δε σημαίνει ότι τους γράφουμε όλους στα παπάρια μας και όταν μείνουμε μόνοι μας, γκρινιάζουμε από πάνω. 

Εκτός, ξαναλέω, αν κάποιος δε νοιάζεται τόσο για τον άλλον και δε τον σέβεται τόσο απροκάλυπτα ή είναι ηλίθιος. Οπότε σε κάθε περίπτωση, και πάλι, δεν έχει δικαίωμα να γκρινιάζει, να κλαίγεται ή να απαιτεί (άκουσον άκουσον) να δείξει το έτερο πρόσωπο ανοχή.

Δε ξέρω με τι κόσμο κάνει παρέα στη ζωή του ο καθένας, αλλά μάθετε να επιλέγετε, γιατί κάποιοι δίνουν διαστρεβλωμένη άποψη για το πως είναι/σκέφτονται/δρουν οι ισορροπημένοι άνθρωποι. Οι υπόλοιποι απλά σταματήστε να είστε τόσο εγωκεντρικοί και δείτε τα πράγματα από άλλες οπτικές, ενώ λίγη αυτοκριτική δε θα έβλαπτε. 

Δηλαδή, όταν κάποιος σου λέει ανέχομαι το 1,2,3 ... αλλά δεν ανέχομαι το Α,Β ...  (όπου ανέχομαι βάλτε και θέλω ή συνηθίζω και οτιδήποτε σχετικό) και εσύ κάνεις ό,τι δεν ανέχεται, με δική σου συνειδητή επιλογή, επανειλημμένα (!), τι περιμένεις να γίνει όταν το μάθει; Τουλάχιστον έχε την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό στο άλλο άτομο (που αν ποτέ δεν είχες, τι κάθομαι και λέω τώρα...) και την ευαισθησία να μην αρχίσεις τις μπούρδες, τους συναισθηματικούς εκβιασμούς (πόσο ποταπό, ακόμα και έχεις το αγαθότερο κίνητρο του κόσμου), την κλάψα και τα παρακάλια (οι πράξεις αλλάζουν ζωές, όχι τα λόγια). Δική σου επιλογή ήταν, ζήσε με τις συνέπειες. Ή πίστευες ότι δε θα υπάρξουν; Ή πίστευες ότι θα τις ξεπερνούσες; Ή πίστευες ότι δε θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο, γιατί θα κάλυπτες αυτή τη συμπεριφορά;

Πάμε καλά; Είστε βλαμμένοι; Πραγματικά, κάθομαι και παρατηρώ ανθρώπους που στη ζωή μου ή στην ζωή των κοντινών μου ανθρώπων φέρονται έτσι και λέω δε μπορεί έχουν κάποιο πρόβλημα, δεν εξηγείται αλλιώς! Όχι, ότι όλοι δεν κάνουμε λάθη, αλίμονο. Ή δε παραβαίνουμε όρια, δικά μας και άλλων. Αλλά είναι τελείως διαφορετικό να κάνεις ένα λάθος μία στις τόσες (και όχι απαραίτητα του τύπου που άλλος δεν ανέχεται), να το παραδεχτείς και να είσαι ενήμερος και έτοιμος για τις συνέπειες, από το να το κάνεις συνειδητά, πολλές φορές λάθη (με ειδική προτίμηση σε όσα δεν ανέχεται το άλλο άτομο), να μην τον σέβεσαι τόσο έκδηλα, να το παίζεις ανήξερος κι αθώος, μετά να κλαψουρίζεις κιόλας και στο τέλος να επιμένεις λες και το άλλο πρόσωπο είναι υποχρεωμένο να σε τρώει στη μάπα στον αιώνα τον άπαντα! Γιατί είναι τόσο δύσκολο κάποιος να χωνέψει ότι απλά είναι μαλάκας και ότι κανένας φυσιολογικός άνθρωπος που θα το αντιληφθεί δεν πρόκειται να το ανεχτεί αυτό;

Και μη μου πείτε μερικοί για συγγνώμες και ιστορίες. Μια συγγνώμη δεν καλύπτει, εξαφανίζει ή μειώνει τα λάθη, αλλά δηλώνει την ειλικρινή διάθεση του λέγοντα να τα διορθώσει, εφόσον ο δέκτης είναι σύμφωνος. ΠΡΟΣΟΧΗ! Είπα "ειλικρινή διάθεση" και "εφόσον ο δέκτης είναι σύμφωνος". Κοινώς αν έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σου τόσο βαθιά (που καλά να πάθεις εσύ το προσπάθησες και το πέτυχες!) και ο άλλος ξεπέρασε θεαματικά τα όριά του, πάρε τη συγγνώμη και τα λοιπά μεγάλα λόγια και βάλε τα κάτω από το μαξιλάρι σου, γιατί με αυτό το πλευρό θα κοιμάσαι.

Είναι τρομακτικό πόσο διεστραμμένη αντίληψη για την πραγματικότητα και τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις έχουν κάποια όντα. Πάντα η ζωή έχει τους τρόπους της να με εντυπωσιάζει. Γι αυτό σε προηγούμενα κείμενα με έχετε διαβάσει πολλές φορές να αναφέρω πόσο εκτιμώ τους ανθρώπους με λογική, ενσυναίσθηση, ακεραιότητα, αυτογνωσία και ευαισθησίες. Όσο σωστός και να είσαι εσύ, να προσπαθείς να τα κάνεις όλα όσο πιο κατάλληλα μπορείς, μην αφήνοντας τίποτα στη τύχη, τόσο προβληματικός μπορεί να είναι κάποιος. Και αυτό είναι οκ, συμβαίνει, ανθρώπινο!

Το κακό με αυτό το είδος χαρακτήρα είναι ότι δεν φαίνεται εξ αρχής, είναι μία συμπεριφορά που απαιτεί χρόνο και κατάλληλες συνθήκες για να εκδηλωθεί. Βέβαια αν έχεις σχετική εμπειρία το καταλαβαίνεις πιο σύντομα. Έτσι, πάντα προτείνω να γνωρίζετε καλά τα άτομα που συμμετέχουν στη ζωή σας, φίλοι, συνεργάτες σύντροφοι, πριν γίνουν κομμάτι της, όσο το δυνατόν περισσότερο.

Είναι, άλλωστε, παροιμιώδες πως κάποιοι άνθρωποι όσο κοντά ή μακριά σου κι αν είναι επιμένουν να θεωρούν δεδομένο ότι θα γίνονται όλα ακριβώς και όπως επιθυμούν εκείνοι, με απόλυτη απαξίωση για την δική σου πάγια άποψη και στάση. Ότι τι; Υποδείξεις ζωής; Ο εγωκεντρισμός, η έλλειψη σεβασμού και συναισθηματικού κόσμου στο μεγαλείο της όμως!!! Καμία παρέμβαση στη ζωή κάποιου δεν είναι θεμιτή, συχνά ούτε αποδεκτή, πόσο μάλλον όταν στη ζωή αυτού ο "Ζαγοριανάκος" δεν είναι πια ούτε κομπάρσος. Μήπως να ρωτήσω και τους Αβορίγινες τι χρώμα θέλουν (και άρα επιβάλλεται το δίχως άλλο) να βάψω τα νύχια μου;! Αλλά σε αυτά φαίνονται οι άνθρωποι.

Ίσως πάλι απλά δε θέλουν να παραδεχτούν την αλήθεια για αυτό που πραγματικά είναι και τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Η ιδέα για τους ίδιους είναι τόσο μεγάλη και η άποψη για την πραγματικότητα τόσο υποκειμενική που ζούνε σε ένα παράλληλο σύμπαν (δεν μπορώ να βρω λιγότερο συνωμοσιολογική εξήγηση, με συγχωρείτε). Οπότε πάση θυσία πρέπει να περάσει το δικό τους σα να χαίρουν εκτίμησης. Το αστείο της υπόθεσης είναι, ότι με βάση τη θέση και την συμπεριφορά τους , είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να έχουν άποψη (πόσο μάλλον να την εκφράζουν) για τη ζωή σου ή να σου κάνουν υποδείξεις ή να έχουν απαιτήσεις (ειδικά οι απαιτητικοί άνθρωποι με απωθούν απαράμιλλα).

Και για όσους είστε προβληματικοί -με τον τρόπο που αναλύω στο παρόν κείμενο- (για την ακρίβεια για όσους σας το έχουν καταλογίσει με επιχειρηματολογία) σας ενημερώνω με πλήρη συναίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που εννοούν αυτά που λένε, ακριβώς αυτά και σε απόλυτο βαθμό (και τα καλά και τα κακά), είτε σας αρέσουν είτε όχι. Όσο δε το καταλαβαίνετε αφενός κάνετε κακό σε άτυχους (που σας πέτυχαν) ανθρώπους και αφετέρου όταν καταλάβετε γιατί δεν είστε και δεν κάνετε κάποιον ευτυχισμένο (εκτός παραισθήσεων και πλανών για αμφότερα τα μέλη της σχέσης, που μόλις διαλυθούν ... :( ) θα ναι πολύ αργά και για σώσετε καταστάσεις και για να αλλάξετε (αν υποθέσουμε ότι μπορείτε να αλλάξετε). 

Στην καλή περίπτωση δε θα το καταλάβετε ποτέ και θα ζείτε μονίμως με το ύφος του "εγώ προσπάθησα όσο μπορούσα" ή "εγώ για τον έρωτα πατάω τον εγωισμό μου" ή "δίνομαι κι ας πονέσω". Στην πραγματικότητα δίνετε ότι σας περισσεύει από αλλού, παρουσιάζοντάς το 10 φορές πιο σπουδαίο, ζητάτε επιβράβευση για τα αυτονόητα και θέλετε και τα ρέστα που δεν εξαρτώνται οι πράξεις των άλλων από τις δικές σας διαθέσεις. Ακόμα και οι θυσίες είναι εκείνες που θέλετε να κάνετε (και όχι που απαιτούνται ή θα άρμοζαν στους ανθρώπους και τις συνθήκες) και φυσικά γίνονται κατόπιν εορτής. 

Σα να λέμε σου πήρα καινούριο υπολογιστή (χειρότερο από αυτόν που εγώ σου χάλασα συνειδητά και εσκεμμένα) με πολύ κόπο (άχρηστο για τις συνθήκες, αλλά πολύ, για να φανεί ό,τι κάτι κάνω) και θέλω να τον χαρείς γιατί σου αξίζει (επειδή το λέω εγώ και πρέπει να το δεχτείς και όλα αυτά μέχρι να κάνω τα ίδια και χειρότερα). Μόνο που με συναισθήματα είναι λίγο χειρότερο το πράγμα.

(άμα δε κοτσάρω κάπου μία από τις γνωστές παρομοιώσεις/μεταφορές μου θα σκάσω :P)

Το ξέρω ότι κάποιοι από εσάς με φαντάζεστε ήδη να τα λέω με το γνωστό μου ύφος και θα γελάτε. Αυτό το είδος ανθρώπου πάντα με ενοχλούσε και για κάποια χρόνια νόμιζα ότι είναι πολύ σπάνιο και απλώς έτυχε να γνωρίζω κάποιους. Εσχάτως και μετά από συζητήσεις με φίλους με τις ίδιες παρατηρήσεις νομίζω ότι είναι πάάάάάρα πολλοι, όσοι σκέφτονται και συμπεριφέρονται έτσι. Θα μου πεις κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και σε κάθε ιστορία το δίκαιο και η αλήθεια μοιράζεται. Προφανώς και δε θα διαφωνήσω, αλλά εδώ γίνεται λόγος για ένα μοτίβο συμπεριφοράς, αντίληψης και τρόπου σκέψης που είναι λάθος. Σε επιμέρους ιστορίες σίγουρα θα υπάρχουν πολλές περισσότερες πτυχές στα γεγονότα, που όμως δεν αλλάζουν αυτή την παρατήρηση. Όπως δεν αλλάζει ότι οι άνθρωποι αναπνέουν οξυγόνο ότι φύλο, φυλή, ηλικία, τόπο διαμονής και τα λοιπά  κι αν έχουν. 

Πάντα προσπαθώ μέσα από τα κείμενα μου να μεταφέρω απόψεις μου για τη ζωή, τους ανθρώπους, τις σχέσεις, παρατηρήσεις για όσα ζω, μαθαίνω και πέφτουν στην αντίληψή μου, προσωπικά βιώματα που θέλω να εκφραστούν, για να χαθούν στο ποτάμι και προσπαθώ να το κάνω με όση ακεραιότητα, λογική και αντικειμενικότητα μπορώ. Αν μπορώ να βοηθήσω έστω και έναν να αλλάξει ή να γίνει πιο συνειδητοποιημένος ή να προστατευτεί από κάτι, χαίρομαι πολύ να παρέχω αυτή τη βοήθεια. Συνεπώς, εύχομαι όσοι έχουν ανάγκη από τις παραπάνω οπτικές να τις λάβουν υπ' όψιν τους. Είτε μιλάμε για ανθρώπους που νιώθουν ότι δε τους σέβονται και κάποιοι ποδοπατάνε όσα λένε  (μη εξαγριώνεστε, η ηρεμία είναι το σπουδαιότερο που έχετε και κανείς δεν αξίζει να σας το στερεί) είτε μιλάμε για ανθρώπους που σκέφτονται έτσι αλλόκοτα (δεν είναι καλό, αλήθεια!).

Οπότε αν πρέπει να κρατήσετε κάτι από μένα αυτό θα είναι να μάθετε να ακούτε, να κάνετε ό,τι μπορείτε για να πετύχετε αυτό που θέλετε, να έχετε ακεραιτότητα, να ακολουθείτε και να πιστεύετε όσα λέτε (ακόμα και αν οι άλλοι δε τα λαμβάνουν υπ όψιν τους, η ιστορία πάντα αποδεικνύει!) και  να επιλέγετε προσεκτικά τους ανθρώπους που είναι κοντά σας. Όσα καλά και να έχουν, αν η λογική τους είναι διεστραμμένη και η ψυχή τους μαύρη, μόνο κακό θα σας κάνουν. Όπως λέει και η θεϊκότατη και λατρεμένη γιαγιά μου "ωραίο είναι και το χιόνι, αλλά το χέζουν τα σκυλιά"! Ουφ, βγήκε και αυτό από μέσα μου :)

Sorry I'm not sorry για το έντονο του πράγματος, μην είμαστε όλο αγάπες, λουλούδια, μαγείες και αποδοχή, καταντάει βαρετό και χάνει την αξία του όταν είναι ειλικρινές και πηγαίο.

Υγ.1 Πόσο κρίμα που αυτή η τόσο αισθησιακή φωτό πάει χαμένη για rant post, αλλά μου άρεσε τόσο που δεν μπορούσα να περιμένω να την βάλω εκεί που της αξίζει, ελπίζω να βρω κι άλλες τέτοιες!

Υγ.2 Να θυμάστε τα όρια στη ζωή σας τα θέτετε εσείς και μόνο ;)

Υγ.3 Κανονικά ήθελα να βάλω αυτό το κομμάτι του ίδιου καλλιτέχνη αλλά δε το βρήκα πουθενά, αλλά και τούτο που αρέσει πολύ :).

Υγ.4 Επίσης άλλαξε το πως φαίνεται η γραμματοσειρά ή είναι ιδέα μου; Εγώ δε πείραζα τίποτα πάντως :P Νομίζω ότι πλέον εμφανίζονται σε αρμονία με το πως εμφανίζονται στην φόρμα συγγραφής.

Υγ.5 Ναι, είναι κονσερβούλα (παμπαλαίου -όχι bamboleo, προσοχή χαχαχα-), που για λόγους ηθικής και προστασίας της συμπαντικής ισορροπίας έπρεπε να δημοσιευτεί out of the blue :). Γαμώ τον κώδικα τιμής μου, δηλαδή. Αλλά προφανώς και με αντιπροσωπεύει και έχει διαχρονική και πανανθρώπινη αξία, θα έλεγα (με ταπεινότητα :P).

Υγ.6 Ορίστε! Τα βλέπετε; Γι αυτό μου τη δίνει να αυτολογοκρίνομαι ακόμα και όταν είναι το ορθό πράγμα να κάνω (πόσο πιο άθλια μετάφραση θα μπορούσα να κάνω στο "the right thing to to", ούτε το google translate έτσι...το "δεῖ εἶναι" νομίζω το λέγαμε στα αρχαία στο σχολείο αν και το google διαφωνεί μαζί μου, F U google :P).

Υγ.7 Παραλίγο να έχω πιο πολλά υστερόγραφα και από τις μέρες της εβδομάδας! Φιιουυυ γλιτώσαμε! Φιλάκια αναγνωστάκια μου (όσα διαβάσατε ως εδώ)  <3 :) [Μόνο 2056 λέξεις, καλέ!]