Να μάθεις να φεύγεις

Νομίζω δεν το έχω ξαναδημοσιεύσει και ξεκαθαρίζοντας τα πρόχειρα των αναρτήσεων του blogger ξαφνιάστηκα (ευχάριστα) που το είχα στα αζήτητα. Σήμερα είχα σκοπό να δημοσιεύσω άλλο κείμενο (εντελώς άλλου θέματος), αλλά μίας και το βρήκα και δεδομένου ότι ξέρω ότι κάποιοι το χρειάζεστε και παίρνετε δύναμη, αποφάσισα να κάνω στην άκρη και να αφήσω να τα πει κάποιος πραγματικός καλλιτέχνης. Enjoy! Αν και λογικά οι περισσότεροι από εσάς θα το ξέρετε ήδη, αλλιώς τι κάθεστε και σπαταλάτε χρόνο σε αυτό το blog, διαβάστε κάποιον που αξίζει τον κόπο χαχαχαχα


Να μάθεις να φεύγεις. 

Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. 

Να φεύγεις -αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς. 

Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο. 

Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι. 

Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο. 

Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ. 

Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε. 

Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου. (Όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας -αποδέξου το) 

Να σταματήσεις να αγαπάς τον Μέλλοντα, όταν αυτό που έχεις είναι μόνο ο Ενεστώτας. 

Να φεύγεις από εκεί που δεν ξέρεις γιατί βρίσκεσαι - από 'κει που δεν ξέρουν γιατί σε κρατάνε. 

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες. 

Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις. 

Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι. 

Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη. 

Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι. 

Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο. 

Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς. 

Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου. 

Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει. 

Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει. 

Να μην συγχωρείς όσους δεν σου έπλυναν τα πόδια σου με δάκρυα μετανοίας 

Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς, οι τρίτες για τους γελοίους. 

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία. 

Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο. 

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα, όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. 

Να μάθεις να φεύγεις. Από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες. 

Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα. 

Να φεύγεις από όσα νόμισες γι' αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ' αυτά. 

Μ. Λουντέμης

Πόση δύναμη και υπερηφάνεια, ευγένεια ψυχής και ακεραιτότητα που χαρακτηρίζει όποιον ακολουθεί τις προτροπές αυτές. Αξιοθαύμαστο. Τέτοιες στιγμές είναι που κοιτάς χαμηλά και αναγνωρίζεις το μεγαλείο όσων μπορούν τόσο απλά και μεστά να θέσουν σε μερικές αράδες μία ολόκληρη κοσμοθεωρία. Μαθήματα. Ζωής, γραφής, αξιοπρέπειας. Μαθήματα να σαι άνθρωπος. Ελεύθερος.

Υγ.1 Τι μουσικούλες σας διαλέγω μωρέ... Θα το αφιέρωνα, αλλά έχω και αυτό που δεν αφιερώνω γαμώ το. Μερικά κουσούρια μου πρέπει να αλλάξουν asap, δε βολεύουν. [Γενικά πολύ γουστόζικος δίσκος, τον προτείνω!!!]

Υγ.2 Ναι.