Πλούτος

Η ωραιότερη λαμπαδίτσα των τελευταίων ετών. <3 Αυτά είναι τα όμορφα, να μην έχεις πάρει λαμπάδα (αλήθεια ποιος παίρνει ακόμα), οι γονείς σου να σου έχουν πάρει κερί (λευκό, τρομερή αγορά!) και να παίρνεις Μ. Σάββατο πρωί δωρακι μία τόσο όμορφη που δεν θες να την κάψεις (ψυχαναγκασμοί). Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν και μας σκέφτονται και ας τους βλέπουμε τα καλοκαίρια μόνο. 

Μετά το γλυκό ξύπνημα ήθελα να αναφερθώ στον πλούτο. Πολλοί άνθρωποι (για ποιον χτυπάει η καμπάνα;!) έχουμε το σύνδρομο να ασχολούμαστε με πολλά πράγματα και να είμαστε πολύ προσανατολισμένοι στους στόχους μας. Προσανατολισμένοι σε βαθμό αηδίας. Σχεδιάζουμε την ζωή και τις σχέσεις μας με γνώμονα το ποιοι είμαστε και το τι θέλουμε να γίνουμε.  

Θα μου πεις που είναι το πρόβλημα σε αυτό. Το πρόβλημα σε αυτό (αν και είμαι σίγουρη ότι δεν αγγίζει όλους αυτό το θέμα) είναι ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε στιγμές που θα μας κάνουν χαρούμενους. Κάτι τέτοιο όμως, δεν μπορεί να επιτυγχάνεται όταν γίνεται κανείς υπερβολικά προσανατολισμένος σε στόχους και όταν η μία νίκη ακολουθεί την άλλη. 

Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στην ποιότητα ζωής. Με το να σχεδιάζεις την κάθε στιγμή και να μην αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο είναι σίγουρος δρόμος για την καταστροφή. Προσωπικά δεν θα έλεγα ότι το κάνω τόσο σε καθημερινή βάση όσο σε μεγάλη κλίμακα. Δεν επιλέγω ποτέ πράγματα που δε με εξελίσσουν με κάποιο τρόπο και αντίστοιχα όταν κάτι δεν ταιριάζει με τους μακροχρόνιους στόχους μου δε μου αρέσει να το κρατάω στη ζωή μου. Είναι εύκολο να σπαταλάς την ζωή σου σιγά σιγά αλλά αν το δεις σφαιρικά το ζήτημα θα καταλάβεις ότι το να σπαταλάς τον εαυτό σου δεν αξίζει. 

Ένας από τους λόγους που δε μου αρέσει να δεσμεύομαι, είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά, και είμαι πολύ προσεκτική μ' αυτό, είναι γιατί το να δεσμευτείς στο σήμερα και το αύριο σου καλύπτει χρόνο ζωής που δεν  έχεις ζήσει ακόμα και δεν ξέρεις αν στο μέλλον θα σαι χαρούμενος με την σημερινή σου επιλογή. Γι' αυτό ότι μας δεσμεύει πρέπει να ναι κάτι ξεχωριστό και εκλεκτό στα μάτια μας. 

Κάποτε συζητώντας με τον μπαμπά μου κατάλαβα (μου έδωσε να καταλάβω) ότι το πιο σημαντικό είναι κάποιος να έχει χρόνο. Χρόνο για όσους και ό,τι αγαπά. Αυτό με βοήθησε να καταλάβω ότι η ποιότητα ζωής δεν είναι πάντα στο ίδιο με την ανάγκη για να πετυχαίνεις πολλά και πάντα να μην σου φτάνουν. Βέβαια σαν μοναχοπαίδι έχω το σύνδρομο να ΜΟΥ αποδεικνύω ότι όντως αξίζω όλη την αγάπη, την προσοχή και την αποδοχή που είχα απλόχερα, κάνοντας πράγματα που θεωρώ επιτυχίες. Βέβαια αυτά δεν σταματάνε ποτέ, πάντα βρίσκω κάτι ακόμα. 

Εξάλλου τα πράγματα που θέλω να κάνω στην ζωή μου διευρύνονται τόσο σε εύρος όσο και σε βάθος. Οπότε έχω αποδεχτεί ότι ποτέ δε θα τα προλάβω όλα. Τραγικό. Ενώ το να κυνηγάω πράγματα με κάνει να νιώθω ελεύθερη και μου αρέσει πρακτικά μου στερεί ελευθερία. Τα τελευταία χρόνια έμαθα και μαθαίνω να κάνω στο πλάι, να ξεκουράζομαι, να απολαμβάνω την στιγμή όπως θέλω. Η ξεκούραση, ένας περίπατος, η φύση, οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι σημαντικές αξίες για την ζωή μας. Το ότι δεν απαιτείται να τις κατακτήσουμε δε σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικά απ' όσα είναι απέναντι (στο στόχαστρο). Αντίθετα, έχουμε έναν αγώνα και για αυτά. Να μην τα ξεχνάμε, να διατηρούμε όμορφα και λαμπερά και να τα φροντίζουμε.

Όσα είναι δίπλα μας (διαχρονικά και στις δύσκολες στιγμές) είναι πιο σπουδαία απ' όσα κατακτήσουμε (αν τα κατακτήσουμε τελικά). Και είναι και τα πιο απαραίτητα για την ζωή μας. Χωρίς αυτά και αυτούς δεν θα ήμασταν ότι είμαστε σήμερα (σε εμπειρίες, γνώσεις και στόχους). Οπότε όσο όσοι έχετε το σύνδρομο του overachiever κάντε ένα βήμα πίσω και δείτε τι παραμελείτε αλλά δεν θα έπρεπε. Ο χρόνος και το αυθόρμητο χαμόγελο είναι πιο όμορφο από πολλά πράγματα. Άλλωστε, η ισορροπία είναι το παν και να την διατηρούμε απαιτείται να ακροβατούμε επιδέξια μεταξύ των αντιθέσεών μας.

Ο χρόνος δεν είναι χρήμα, είναι πολλά παραπάνω. Η αγάπη όμως, κάνει τον χρόνο να σταματάει...

Φιλιά

Υγ.1 Μιθριδάτη γιατί τον είδα στον ύπνο μου, τι όνειρα βλέπω ρε φίλε! Ευτυχώς που είναι σήμερα Κυριακή του Πάσχα γιατί στο τσακ το γλιτώσατε χαχαχαχα Μου αρέσει πάρα πολύ και το κομμάτι της ίδιας της Χριστιάνας. Πω πω τι έπαθα σήμερα με αυτές τις μουσικές λολ

Υγ.2 "μπορείς σαν Bladerunner ακόμα να με δείς και συ γυναίκα replica, που σαν τρελή με θέλεις να παίζει το love theme για μας ο Βαγγέλης" γι' αυτό μ' αρέσει αυτό το τραγούδι. Υπάρχουν άνθρωποι με γούστο! :')