Αποφάσεις: 101

Ο παρορμητισμός πολλές φορές μπορεί να αποβεί δεσμευτικός.

Όταν πραγματοποιείς αλλαγές πολύ δομικές ή η συμπεριφορά σου είναι πολύ ευθύς αυτόματα χάνεις τα πλεονεκτήματα της υπομονής, της διπλωματίας και την ευκαιρία με ψυχραιμία να έχεις πολλές εναλλακτικές για να εξερευνήσεις.

Αν η αποφασιστικότητα ήταν μαχαίρι η παρόρμηση θα ήταν αλυσοπρίονο. Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι αποφασιστικοί, αναποφάσιστοι και άνθρωποι που ξέρουν να προσαρμόζονται. Πολλές φορές αναρωτιέμαι από που πηγάζει η παρορμητική μου φύση. Δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίζεται πάντα σε συγκεκριμένες συνθήκες.

Πιο αναλυτικά, όταν μου είναι δύσκολο να αποφασίσω ή ξέρω ότι κινδυνεύω να μην τηρήσω την απόφασή μου για του χ-ψ λόγους μου αρέσει να γίνομαι παρορμητική, ακραία, δεσμεύοντας τον εαυτό μου στην απόφασή μου. Για να μένω δυνατή και πιστή στο σωστό τις δύσκολες στιγμές, χωρίς να λυγίζω και παράλληλα για να φτάνω το μαχαίρι στο κόκκαλο. Όσο πιο μεγάλη η καταστροφή τόσο πιο έντονη και θεαματική η αναγέννηση.

Για παράδειγμα, αν τραυματιστεί κανείς με μία σφαίρα (επίπονο) πρέπει να κάνει μία επέμβαση για να την αφαιρέσει (επίσης επίπονο) για να γίνει καλά κάποια στιγμή. Αν απλά καλύψει την πληγή, αν δεν κάνει κάτι δραστικό και μάλιστα γρήγορα απλά θα αργοπεθάνει. Απαιτεί πόνο για να ξεπεράσεις έναν πόνο και σε αυτό η αποφασιστικότητα δεν βοηθά. 

Η αποφασιστικότητα απαιτεί αφοσίωση, πειθαρχία, υπομονή και ισορροπία ανάμεσα στις εναλλακτικές. Συνδέεται λοιπόν με την λογική. Είναι εύκολο να είσαι αποφασιστικός με πράγματα που δεν απαιτούν δική σου συναισθηματική εμπλοκή αλλά είναι πολύ δύσκολο να είσαι έτσι με πράγματα που σε αγγίζουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αυτό φαίνεται και από το πόσο αυτονόητα δίνουμε συμβουλές με απόλυτη στάση, ενώ δεν τις εφαρμόζουμε.

Σε σύνδεση με το προηγούμενο κείμενο (εξ' ου και οι παρόμοιες αρχικές φωτογραφίες!) οι μεγάλες αποφάσεις απαιτούν σε σημαντικό εύρος παρορμητισμό. Οι συνέπειες θέτουν εμπόδια, οι φόβοι, οι ανασφάλειες, τα συναισθήματα επίσης. Άρα, ο μηχανισμός να αποφύγεις να σκεφτείς όλα αυτά ή να ξεχάσεις να δειλιάσεις μπροστά τους είναι να φερθείς απρόβλεπτα.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς όλοι μας σκεφτόμαστε τα πάντα. Θέλω να πω ότι από το μυαλό μας περνάνε καθημερινά πάρα πολλές σκέψεις, μεταξύ των οποίων πολλά φανταστικά σενάρια, διαφορετικές εκδόσεις της καθημερινότητας που ζούμε. Τι θα γινόταν αν κλπ. Οπότε όσο απρόβλεπτα και να φερθούμε αν καταφέρουμε να βγάλουμε από μέσα μας μία αλήθεια και να πάρουμε μία απόφαση μέσα μας ήδη ξέρουμε ότι αυτό θέλαμε να κάνουμε. 

Ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιείς έχει ήδη σκεφτεί πως θα ναι αν κάνεις αυτή την αλλαγή. Και το γεγονός ότι αντέχεις να κάνεις κάτι απρόβλεπτο σημαίνει ότι αυτό που σκέφτηκες δεν σε τρόμαξε και τόσο. Οπότε γιατί να μπεις και να χαθείς σε μηχανισμούς αδράνειας και ανασφάλειας, σκεπτόμενος τι θα χάσεις. Το πιο πιθανό είναι ότι αυτά που θα κερδίσεις είναι πιο σπουδαία από αυτά που θα χάσεις. Όπως με την σφαίρα. Το επιθυμητό απαιτεί θυσίες.

Και θα μου πεις αναγνώστη, ωραία και τι κάνω αν μετανιώσω κάτι παρορμητικό; Κατ αρχάς προκειμένου να δουλέψει αυτή η συνταγή απαιτείται να έχεις λογική. Απλώς σε στην κρίσιμη στιγμή δεν θα σε βοηθήσει αυτή ούτε η αποφασιστικότητα να λάβεις μία απόφαση σωστή την οποία δεν θα πάρεις πίσω. Πρέπει να κάνεις μία υπέρβαση. Αν παρόλα αυτά είναι λάθος, θα σε μάθει πολλά και θα σε κάνει να διαβάσεις αυτό και αυτό.  

Συμπερασματικά, ίσως τελικά να μην υπάρχει καν ο παρορμητισμός. Ίσως έτσι να αποκαλούν οι παρατηρητές της ζωής μας τις σιωπηλές αποφάσεις που λάβαμε αργά και σταθερά που δεν ταιριάζουν με αυτό που εκείνοι περίμεναν. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Σαν έναν κουβά που γεμίζει με τις σταγόνες μίας χαλασμένης βρύσης. Κάποτε, πολύ λογικά, γεμίζει και χύνεται έξω και σου χαλάει το χαλάκι και σε γεμίζει μπελάδες. Απλά και μόνο επειδή αμέλησες κάτι τόσες δα σταγόνες και δεν την επισκεύασες όσο ήταν καιρός. Τα μικρά πράγματα αποκτούν μεγάλη δύναμη όταν είναι πολλά. Και οι μεγάλες αποφάσεις κάποτε ήταν πολλές και μικρές που αμελήθηκαν! Αποφάσεις για τα αυτονόητα λοιπόν.

Υγ. Για όσους δεν γνωρίζουν την BANKS την συνιστώ ανεπιφύλακτα, έχει πολύ καλή μουσική και εξαιρετικά (του γούστου μου) video clips (ασπρόμαυρα <3). Αυτό είναι ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια της, αλλά έχει και άλλα πολύ πολύ όμορφα. Enjoy!