Εκδίκηση

Καλησπέρα φίλοι μου και με μία όμορφη εικόνα θέλω να σας πω μερικά νέα! Καιρό έχουμε να τα πούμε! Κατ αρχάς να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε παλιούς και νέους αναγνώστες, το μπλογκ φτιάχτηκε στις 5 Μαϊου και έχω σχεδόν 3000 προβολές (σύμφωνα με τα στοιχεία του blogger)...ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ...αν σκεφτεί κανείς ότι γράφει μόνο ένα άτομο και για θέματα που απηχούν κυρίως σε γυναικείο και νεαρό κοινό! Και φυσικά ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, όσοι τα γράφετε εδώ και όσοι μου τα λέτε με προσωπικά μηνύματα!Επίσης έχω πολλές ιδέες για επερχόμενα κείμενα...So get ready !!


Σημερινό θέμα η εκδίκηση, που όπως λένε είναι ένα πιάτο που τρώτε κρύο! Ως εκδίκηση ορίζω την συναισθηματικά και ενστικτωδώς υποκινούμενη επιθυμία, να προκαλέσουμε εσκεμμένα κακό σε κάποιον ή κάτι ως αντιγύρισμα, για κάτι που έκανε και μας πλήγωσε. Για την ακρίβεια, η πραγμάτωση αυτής της επιθυμίας είναι η εκδίκηση, καθώς όλοι μας κατά καιρούς και μέσα στα νεύρα μας μπορούμε να σκεφτούμε διάφορα. 

Αλλά αν οι κακές σκέψεις δεν φύγουν όταν ηρεμήσουμε, η λογική μας δεν καταφέρει να τις διαλύσει τότε ναι μιλάμε για την εμμονική κατάσταση που θες να πληγώσεις κάποιον. Τέλος, βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι η εκδίκηση λαμβάνετε μετά από καιρό και προσχεδιασμένα. Ας πούμε αν τσακωθούμε και εγώ πάψω να σου μιλάω δεν είναι εκδίκηση, αλλά φυσική εξέλιξη (δράση και αντίδραση για τους Νευτώνιους!), καθώς ούτε προσχεδιάστηκε, ούτε έγινε με σκοπό να σε πληγώσω.

Εκδίκηση θες να πάρεις από κάποιον που α) σε πλήγωσε, β)δεν μπορείς ή δεν θες να τον συγχωρήσεις. Συνήθως αφορά ερωτικά ζητήματα και μετά τα υπόλοιπα, καθώς είναι πιο πιθανό να ανοιχτείς και να σε πουλήσει κάποιος στον έρωτα παρά σε οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και στις φιλίες οι επιλογές και οι κινήσεις σου είναι πιο απλές, σταθερές και μελετημένες, άρα ρισκάρεις λιγότερο. Επιπλέον, εκδίκηση ζητούν άνθρωποι που δεν μπορούν να ελέγξουν τον συναισθηματισμός τους, ή που είναι πολύ απόλυτοι, εγωιστές και εγωκεντρικοί, με τρόπο που αν κάποιος τους πληγώσει ή δεν "υποταχθεί", τον "κανονίζουν.

Φυσικά δεν υπάρχει κάποιος, που να λέει ναι είμαι εκδικητικός και το χαίρομαι. Οι πιο πολλοί το κρύβουν για προφανείς λόγους. Αν και δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε αυτή την τακτική τους (δεν μ αρέσει να λέω και μεγάλα λόγια, ποτέ δεν ξέρεις!) είναι κάπως αρρωστημένο. Μπορώ να κατανοήσω την συναισθηματική τους πλευρά, αλλά κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Εντάξει μερικές φορές είναι μικρά και χαζά πράγματα και όχι κάτι τραγικό, αλλά και πάλι πιστεύω ότι το άτομο που θέλει να εκδικηθεί βασανίζεται. Αλλά ας εμβαθύνουμε στην ψυχολογία του εκδικητή.

Σε όλους μας έχει περάσει από το μυαλό να σπάσουμε τα μούτρα κάποιου, να κάνουμε την πρώην μας ρεζίλι που ήταν κ@...λ@, και να πούμε όλα τα μυστικά αυτού που μας το έπαιζε φίλος αλλά ήταν φίδι... Όλα αυτά πάνω στην ένταση της στιγμής. Αλλά δεν το κάνουμε, καθώς μετά επεμβαίνει η λογική.

Η διαφορά με όσους είναι εκδικητικοί βρίσκεται στο ότι εκείνοι δεν μπορούν να αντιπαρέλθουν αυτό το ένστικτο της ανάκτησης εξουσίας και ούτε μπορούν να αντέξουν ότι γεγονός ότι κάποιος τους πλήγωσε και τους ταπείνωσε. Αν βγάλουμε εκτός τους φύση κακούς ανθρώπους, οι υπόλοιποι είναι βαθιά συναισθηματικοί. Συνεπώς, αυτά τα άτομα, ακόμα και να εκδικηθούν κάποιον, είναι αυτοκαταστροφικό.Παράδειγμα: Σκέψου, ας πούμε ότι θες να εκδικηθείς την πρώην σου. Είτε έχεις σοβαρούς είτε φανταστικούς λόγους το θέμα είναι ότι εκείνη, το παρελθόν σας και την συμπεριφορά της όχι μόνο δεν μπορείς να τα ξεχάσεις αλλά ούτε καν να τα χωνέψεις. 

Άρα, νιώθεις πράγματα γι αυτήν ακόμα! Και όταν λέω νιώθεις πράγματα, δεν εννοώ έρωτα απαραίτητα, πολύ πιθανό να έχεις ξενερώσει. Αλλά να την μισείς ας πούμε και να την βρίζεις κλπ. Δηλαδή νιώθεις, άρα δείχνεις ενδιαφέρον... Άσε που από την στιγμή που θες να πάρεις εκδίκηση και καταστρώνεις σχέδια, τριγυρνάει συνέχεια στο μυαλό σου. Αν υποθέσουμε ότι την αγαπάς: Είσαι σίγουρος λοιπόν, ότι αν την πληγώσεις δεν θα ξαναπληγωθείς και εσύ? Και αν υποθέσουμε ότι την μισείς: γιατί ασχολείσαι και της δίνει ικανοποίηση?

Ας πούμε προσωπικά έχω αποφασίζει ότι δεν θα είμαι εκδικητικος άνθρωπος για πολλούς λόγους. α) δεν μου ταιριάζει, μπορεί να μην ξεχνάω ποτέ, αλλά χάνω εύκολα την συναισθηματική επαφή με κάποια κατάσταση. Δηλαδή δεν ξεχνάω ποτέ κάτι που θα μου κάνεις, απλά πολύ γρήγορα παύει να μου προκαλεί συναισθηματικές αντιδράσεις, άρα δεν μου δίνει και έναυσμα να θέλω να εκδικηθώ. β) δεν θέλω να βαραίνω το κάρμα μου και γενικά προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. γ) ή σε αγαπάω (ή σε συμπαθώ τέλος πάντων) ή δεν με ενδιαφέρεις (χοντρικά, ελάχιστους τους αντιπαθώ, απλώς!). Αν σ αγαπάω και σε εκδικηθώ θα πονέσω και εγώ, αν δεν με ενδιαφέρεις δεν θα σπαταλήσω τον χρόνο μου.

Το συμπέρασμα είναι λοιπόν, ότι ανεξάρτητα αν θα πονέσει ή όχι ο άλλος εσύ τι έχεις να κερδίσεις εσύ? Μήπως θα του βάλεις μυαλό? Αν θες να τον εκδικηθείς, μάλλον δεν σε ενδιαφέρει να τον έχεις στη ζωή σου άρα, γιατί να τον κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Θα καταφέρεις να πάρεις πίσω τις πράξεις του? Δεν γίνεται! Θα κερδίσεις την παλιά σου αίγλη στα μάτια των άλλων? Δεν νομίζω το πιο πιθανό είναι να λυπηθούν τον άλλον και εσύ να μοιάζεις ο κακός. Άλλωστε μαγκιά είναι να σαι δυνατός όχι μικρόψυχος! Θα καταφέρεις μήπως να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου, να μάθεις τα όριά σου και θα βρεις τις ισορροπίες που θα επιτρέψουν να ζεις ευτυχισμένα? Μάλλον, θα πονέσεις πιο πολύ, ειδικά αν ο άλλος είναι αξιοπρεπής και πιο δυνατός από σένα. 

Με την εκδίκηση δεν κερδίζεις τίποτα. Όταν έχεις τα νεύρα σου μπορεί να είναι οκ να σκέφτεσαι μία βλακεία για να χαλαρώνεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ότι θες. Δεν δείχνει ωριμότητα, αντίθετα αποδεικνύεις πόσο ευάλωτος, εμφατικός, στενόμυαλος και άδικος είσαι. Άσε που ποιο το νόημα να κάνεις κάτι που δεν σου προσφέρει κέρδος, αλλά αντίθετα σε γυροφέρνει σε παλιές κακές αναμνήσεις.

Δεν είμαι υπέρ του συγχωρείς όλους όσους σε πλήγωσαν. Υποτιμάς με αυτό τον τρόπο όσους το αξίζουν. Απλά κάποιους λίγους τους συγχωρείς και ... οι υπόλοιποι γίνονται απλά κάποιοι άγνωστοι. άνθρωποι που δε τους γνώρισες και δεν θα τους γνωρίσεις ποτέ, οι πουθενάδες, οι ανύπαρκτοι. Δεν τους πολεμάς, δεν ασχολείσαι μαζί τους, δεν σε ενδιαφέρει καν το ότι υπάρχουν.  Απλά! 

Και αν θες να ξέρεις το μοναδικό πράγμα ανώτερο από την (και καλά) "ανωτερότητα" είναι η αδιαφορία. . . 


Καληνύχτα σε όλους. . .