Ευαισθησία

Καλησπέρα αναγνωστάκια! Αχ ξεκινήσαμε επισήμως και οδεύουμε σε ένα μαγικό, χιονισμένο και γεμάτο ευτυχία χειμώνα! Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Είναι θέμα οπτικής να είσαι ευτυχής και θέμα φιλοσοφίας να βλέπεις μία ομορφιά σε κάθε τι και να αγαπάς ότι σε περιβάλλει για αυτό που είναι. Μέσα από αυτή τη σκοπιά προκύπτει και το σημερινό θέμα.


Ευαισθησία δε σημαίνει αδυναμία, αλλά ευγένεια ψυχής και συναισθηματική δεκτικότητα, πληρότητα. Συνήθως οι περισσότεροι από εμάς αντιλαμβάνονται την ευαισθησία και την λεπτότητα ως μειονεξίες και λάθος στοιχεία χαρακτήρα. Και πως όχι δηλαδή, εφ όσον η ζωή πλέον είναι τόσο τυχοδιωκτική και αμοραλιστική σχεδόν απάνθρωπη.

Σε μία λίμνη λοιπόν, με πιράνχας που όχι μόνο ξεσκίζουν οτιδήποτε αλλά στοχεύουν αποκλειστικά στην επιτυχία και την κοινωνική καταξίωση (χωρίς προφανή ή αξιόλογα προσόντα συχνά) το να είσαι συναισθηματικός είναι απλώς θανατηφόρο. Επομένως, από επιλογή ή από εξαναγκασμό η κοινωνία και οι ανθρώπινες σχέσεις κατακλύζονται από υπολογιστικούς και ασυγκίνητους ανθρώπους.

Αυτή η τάση αποτελεί τον σύγχρονο σκοταδισμό. Μόνο που αντί για πυρά έχουμε το χρήμα, το γόητρο και την δύναμη και δεν καίγονται μάγισσες αλλά ... ψυχές! Τα αδικήματα ποικίλουν και επαφίωνται συνοπτικά στα ψήγματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης που (ω οϊμέ) τολμάς να νιώθεις ή να επιδεικνύεις. Συνεπώς το μήνυμα είναι ένα: ή εσύ ή ο άλλος. Το να έχεις συναισθήματα μόνο κακό μπορεί να σου κάνει και άλλα τέτοια...

Η ευαισθησία, όμως δεν αποτελεί αδυναμία ίσα ίσα, μας διαχωρίζει μεταξύ άλλων από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, καθώς δείχνει την άριστη συνεργασία νοημοσύνης και ενστίκτου. Επιπλέον, είναι πολύ πιο περίπλοκο να προσπαθήσεις να κυριαρχήσεις τα συναισθήματά σου και να τα εξισορροπείς με λογική από το να αφεθείς σε ένα από τα δύο άκρα.

Το να είσαι απολύτως ορθολογιστής σε κάνει το ίδιο μονόπλευρο και κοντόφθαλμο με το να άγεσαι και να φέρεσαι από συναισθήματα. Σε καμία από την δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει ωριμότητα. Ωριμότητα σημαίνει να μπορείς να δεις τα πράγματα ψύχραιμα, σφαιρικά, ανιδιοτελώς και με αίσθημα δικαίου. Γι αυτό άλλωστε η σοφία αποτυπώνεται κυρίως με εικόνες γηραιών ατόμων με λαμπερά μάτια, φιγούρα που αποπνέει πραότητα, γνώση και υπομονή.

Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, με άλλα λόγια είναι ο ευαίσθητος άνθρωπος. Όχι ο απροστάτευτος ή ο ανισόρροπος ή λιγόψυχος. Αλλά εκείνος που ξέρεις να προσέχει τον εαυτό του, εννοεί όσα λέει, είναι σκληρός και κάθετος στις αποφάσεις του ακριβώς γιατί με αυτό τον τρόπο δείχνει την ουσία όσων νιώθει. Το να λες μεγάλα λόγια, να συγχωρείς άκριτα ή να σκορπίζεσαι δε σε κάνει πιο συναισθηματικό αλλά λιγότερο επιλεκτικό και σαφώς λιγότερο ουσιαστικό.

Ευαισθησία σημαίνει καλή αίσθηση. Δηλαδή είσαι σε θέση να δέχεσαι εύκολα και με ακρίβεια τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός σου. Προφανέστατα, αυτό δεν είναι μειονέκτημα αλλά σημαντικότατο προσόν! Αυτή η δεκτικότητα, σε συνδυασμό με την κριτική ικανότητα και την αναλυτική σκέψη σε κάνει να μαθαίνεις και να κατανοείς εσένα και τους γύρω σου, σε όλα τα επίπεδα. Το να κατανοείς, λοιπόν, είναι κομβικό για να βελτιωθείς, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και φυσικά να είσαι πιο ευτυχής.

Όταν συνδυαστούν το συναίσθημα και η λογική προκύπτει η ευαισθησία. Όχι μόνο νιώθεις αλλά καταλαβαίνεις και παρακινήσε  να σκεφτείς. Και όχι μόνο νιώθεις (ξανά) αλλά ξέρεις να δρας για να υπερασπιστείς όσα αισθάνεσαι, παραμένοντας αξιοπρεπής. Είναι μία μορφή συναίσθησης, σοφίας ή έστω αμυδρής σύλληψης του μεγαλείου της ζωής. Δεν είναι τυχαίο που οι "φτασμένοι" και ολοκληρωμένοι άνθρωποι είναι ακομπλεξάριστοι και νοιάζονται για τον συνάνθρωπο (και όχι μόνο).

Συνεπώς, μη φοβάστε να νιώθεται, απλώς να αποφεύγετε όσους δεν ξέρουν να νιώθουν.
Η αγάπη και το ενδιαφέρον είναι τρόπος ζωής λαμπρός, αληθινός και τόσο ανεπιτήδευτα όμορφος!