Τι κάνει μία σχέση μοναδική;

Αχ γεια σας αναγνωστάκια μετά από καιρό (και πολύ διάβασμα...:( )!  Ελπίζω να είστε όλες και όλοι καλά και να προετοιμάζεστε για τις πιο όμορφες και χαλαρωτικές διακοπές της εως τώρα ζωής σας! Άσχετα με τα πολιτικά τεκταινόμενα (θα αναφερθώ εν καιρώ σε αυτά, αλλά όχι από εδώ!) η ζωή συνεχίζεται και όπως λένε ο καθένας με τον πόνο του.

Τι έχει σημασία για μία σχέση, η ύπαρξη; Η διάρκεια; Η πνευματική επαφή; Η σωματική ένωση; Η ηρεμία; Η ένταση; Η μοναδικότητα; Η απλότητα; ...


Κάθε σχέση όπως και κάθε άνθρωπος είναι διαφορετική. Το αν είναι αξιόλογη ή όχι κρίνεται με βάση το χώρο, το χρόνο και τα άτομα που εμπλέκονται. Είναι καθαρά προσωπικό θέμα τι θεωρεί κανείς καλή ή ιδανική σχέση. Δεδομένου μάλιστα ότι οι περισσότερες, αν όχι όλες οι σχέσεις δεν θα είναι ιδανικές, είναι αναγκαίο να ξέρουμε τι μας αρέσει για να έχουμε κάποιο πήχη, να μπορούμε στην ουσία να γνωρίζουμε τις επιθυμίες μας και τους ανάλογους τρόπους επίτευξης των.

Θεωρώ, με όσο πιο αντικειμενικά κριτήρια μου επιτρέπεται να έχω, ότι εν αρχή είναι η ένταση της ύπαρξης. Με άλλα λόγια δεν έχει σημασία πόσο πολύ ή λίγο διαρκεί μία κατάσταση, αλλά κατά πόσο είναι η πρώτη επιλογή και των δύο ατόμων. Και λέω η πρώτη με την έννοια, ότι θα υπάρχει μπόλικο συναίσθημα. Επίσης, το πάθος είναι πολύ σημαντικός παράγοντας έντασης. Το να ζεις μία μακροχρόνια ανιαρή σχέση, δεν συγκρίνεται σε καμία των περιπτώσεων με μία σφοδρή αλλά βραχύβια κατάσταση. Δεν εξετάζω τι είναι πιο φρόνιμο, αλλά τι είναι πιο απολαυστικό και ενδιαφέρον. Συνεπώς, αυτό που μένει σα  σημάδι μέσα μας μετά από μία σχέση, δεν έχει να κάνει με την διάρκειά της αλλά με την ύπαρξη αφενός και την αναμορφωτικήτης δράση αφετέρου (δεν αρνούμαι ότι το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει και διάρκεια και ένταση στην ύπαρξη αλλά το μη χείρον βέλτιστον!).

Επίσης, μία ακόμα παράμετρος που καθιστά μία σχέση να έχει λόγο ύπαρξης, είναι η αγνότητα και η ανιδιοτέλεια. Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις δύο έννοιες συχνά τις αφήνουμε εκτός στο παιχνίδι του έρωτα. Αλλά μετά από σκέψη και περισυλλογή, κατάλαβα ότι αυτό το απροσδιόριστο συναίσθημα που σε προκαλεί να τελειώσεις μία σχέση χωρίς τόσο φανερές αιτίες (αυτή η δυσφορία αν θες!) έχει να κάνει με την χαμένη αγνότητα. Στην αρχή όλα είναι απλά, αλλά στη διάρκεια μίας σχέσεις τα άτομα συχνά αποκτούν ανταγωνιστικότητα, προσπαθούν να πληγώσουν τον άλλον ή επιθυμούν να αποδείξουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χάνεται η μαγεία, η παιδικότητα και όλη αυτή η χρυσόσκονη ... Παύει να υπάρχει το ροζ σύννεφο και η ανιδιοτέλεια αντικαθίσταται από το προσωπικό συμφέρον και την υποκρισία. Τελικά, οι σύντροφοι αντί να είναι ενωμένοι να για οικοδομήσουν μία στέρεη βάση για μία υγιή και ευχάριστη σχέση, φαγώνονται σαν τα κοκόρια δίχως αύριο. Μέχρι που χάνεται κάθε συναισθηματισμός.

Σε κάθε είδος ερωτικής σχέσης η σωματική επαφή είναι απαραίτητη και δεδομένη. Εκεί που υπάρχει η διαφοροποίηση είναι στις σχέσεις με πιο έντονα συναισθήματα, η σωματική επαφή συνοδεύεται από πνευματική και η όλη εμπειρία περνάει σε μία σφαίρα ανώτερη, πιο περίπλοκη και κατ επέκταση πιο μαγευτική. Σύμφωνα με αυτό, μία σχέση θεωρείται ιδιαίτερη και ξεχωριστή, εφ όσον πέραν της σαρκικής απόλαυσης, συντελείται και μία ψυχική επαφή, μη λεκτική. Ενδεχομένως, αυτή η σπάνια και τόσο όμορφη σύνδεση πνεύματος και σώματος να χαρακτηρίζεται και ως χημεία από πολλούς. Πράγματι, αν το πρόσωπο απέναντί σου είναι ταυτόχρονα ο φίλος σου, ο σύντροφός σου, εκείνος που σε κάνει να γελάς, που σε ξεσηκώνει και τότε ναι, μάλλον έχετε χημεία και μάλιστα αξιοζήλευτη!

Ας εξετάσουμε τώρα, διαδοχικά, την απλότητα, την ηρεμία. Σαν επιλογές, πιστεύω ότι αποτελούν ξεκάθαρα προσωπικό προσανατολισμό. Αλλά σε γενικές γραμμές το να είναι μία σχέση απλή, δηλαδή χωρίς περιττά και εξωγενή προβλήματα - μπερδέματα είναι θετικό και βοηθάει τα άτομα να ασχολούνται με την ουσία αυτού που βιώνουν και όχι με τα περιγράμματα. Αν και αν κάτι αξίζει πραγματικά, πάντα αντέχει, δεν υποχωρεί και βρίσκει δρόμους να ξαναγεννηθεί. Από την άλλη η ηρεμία, αν τα άτομα είναι ενδιαφέροντα, δεν θα μετατραπεί σε βαρεμάρα, αλλά ένα καλό καμβά για να χρωματίσουν την καθημερινότητά τους με τα πιο εκτυφλωτικά και λαμπερά χρώματα, χωρίς να απειλείται η ισορροπία των πραγμάτων. Επίσης, η ηρεμία συμβάλει και αποκαλύπτει την οικειότητα, την ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων χωρίς ντροπές και την ουσιαστική επικοινωνία.

Τέλος, η αποκλειστικότητα, μεγάλο ζήτημα στις ανθρώπινες σχέσεις (σε μελλοντικό κείμενο θα αναφερθώ στο πολυγαμικό ή μη της ανθρώπινης φύσης). Θα το θέσω απλά...μετά απ όλα τα παραπάνω πραγματικά πιστεύεις ότι κάποιος ή κάποια μπορεί να αποτελέσει απειλή ή πειρασμό;! Εννοώ, στις περιπτώσεις που ένας λογικός και νοήμον άνθρωπος βιώνει κάτι σχετικό με τα προηγούμενα, κατά πάσα πιθανότητα θα ΘΕΛΕΙ να είναι πιστός. Ακόμα και αν δεν είναι του χαρακτήρα του, πόσο μάλλον αν είναι! Με άλλα λόγια, οτιδήποτε (ή καλύτερα οποιοσδήποτε άλλος - άλλη) άλλο θα ναι λίγο, θα ναι συμβιβασμός, θα είναι ανάγκη, αλλά σίγουρα όχι επιθυμία!!! Είναι αυτό που λένε "δεν έχει σημασία μέχρι που πατώνεις, αλλά μέχρι που έχεις κολυμπήσει" (οκ δεν το λένε, εγώ το έφτιαξα! χαχαχα!), όλα είναι πολλά όταν δεν ξέρεις κι όλα είναι λίγα όταν μάθεις.

Εν αντιθέσει λοιπόν, με τις κλασσικές συνταγές για μοναδικές σχέσεις που προβάλλουν την επικοινωνία και την ειλικρίνεια σαν βασικά στοιχεία επιτυχίας, εδώ είδαμε τα πράγματα λίγο αλλιώς. Ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η καλή επικοινωνία είναι στοιχεία που όσο και να είναι του χαρακτήρα σου, πρέπει να στα προκαλέσει και το άλλο πρόσωπο. Συνεπώς, για να πούμε ότι στα προκαλεί διαχρονικά και αποδοτικά, πρέπει να συνυπάρχουν οι ανωτέρω παράγοντες.

Άλλωστε ότι είναι να γίνει γίνεται! Έτσι και στις σχέσεις, ερωτικές και μη, το πιο όμορφο κομμάτι είναι αυτό που είναι απραγματοποίητο ακόμα!

Σε αυτό το σημείο στα πλαίσια έρευνας: "Τι σημαίνει έρωτας για μένα: ΑΝΔΡΕΣ Vs. ΓΥΝΑΙΚΕΣ" περιμένω σχόλια και προτάσεις σας! Εως τότε καλή τύχη και let it be (τόινγκ)!