Μη ρωτάς το γιατί η αγάπη αυτή έχει τώρα τελειώσει

Καλημέρα (Με τίτλο από Γονίδη ποιος μας πιάνει!ΛΟΛ)!!! Από σήμερα και επισήμως θα αρχίσει να μικραίνει η μέρα, αλλά το καλοκαίρι είναι ακόμα μπροστά μας (όπως και η εξεταστική μου...γκου χου γκου χου). Μετά από σχετική κουβέντα λοιπόν, έχω αναπτύξει μία νέα θεωρία. Ο χωρισμός είναι ένα συναίσθημα και δεν τίθεται ζήτημα αιτιών.



Ανέκαθεν απορούσα με το πόσο βαριά παίρνουν οι άνθρωποι τις εξελίξεις στην ζωή τους, εννοώ, οκ ένα παιχνίδι είναι, απόλαυσέ το! Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με το χωρισμό, επικρατεί ντελίριο! Όλοι, είμαι σίγουρη έχετε δει σε ταινίες και τα λοιπά, την κορυφαία ατάκα ... "(μπουχου χου) εντάξει αφού το θες, αλλά πες μου το ΓΙΑΤΙ" ... εννοώντας φυσικά, να διευκρινιστούν οι λόγοι του χωρισμού.

Συγγνώμη, αλλά πότε δεν με ενδιέφερε κάτι σχετικό! Ούτε ποτέ ρώτησα "γιατί", ούτε πιστεύω ότι θα το κάνω! Ειλικρινά τι σε νοιάζει πως και γιατί πήρε ο άλλος μία τέτοια απόφαση, αν την πήρε καλώς έκανε, και σαφώς θα έχει λόγους. Εντάξει αν επιμένει να δικαιολογηθεί κάτσε άκουσέ τον. Αλλά ποιος ο λόγος να ρωτήσεις από μόνος σου?! Άλλωστε, πιστεύεις ότι σε μία τέτοια φάση θα ειπωθούν αλήθειες?! Το πιο πιθανό είναι να ακούσεις μία κλισέ δικαιολογία (ξέρεις τώρα, δεν φταις εσύ, ο καιρός που έχει υγρασία, οι βεδουίνοι που πλήττονται από επιδρομές και σε καμία περίπτωση η θεογκόμενα ξαδέρφη του κολλητού μου! χαχαχα). Λυπάμαι αλλά όλοι το κάνουμε, το δε σε γουστάρω δεν μπορεί να ειπωθεί κατάμουτρα! Δηλαδή και να μην θες να πεις μπαρούφα, άμα ο άλλος σε πιέζει να του πεις κάτι, αναγκαστικά θα πεις το πρώτο πιο ανώδυνο ψέμα! Άσε που αν υπήρχαν πιθανότητες και διάθεση για βελτιώσεις, λύσεις και τέτοια, δεν θα έκλαιγες το μακαρίτη, αλλά θα προσπαθούσατε.

Η αλήθεια είναι ότι ο χωρισμός είναι ένα συναίσθημα όχι απόφαση συνεδριάζουσας κεντρικής επιτροπής. Το οποίο το νιώθει το ένα άτομο, όχι για τον σύντροφό του, αλλά για την υφιστάμενη κατάσταση, εν προκειμένω την υπάρχουσα σχέση. Και κατά την γνώμη μου όπως και σε κάθε είδος συναισθήματος δεν μπορείς να απαιτείς πάντα να το κατανοείς εσύ ή οι γύρω σου. Ας το δούμε σαν μία πολύ ορμητική επιθυμία, μία δυσφορία, ένα απροσδιόριστο στοιχείο ανικανοποίητου. Σα να θες κάτι που δεν έχεις ή σα να σε πιέζει κάτι.

Πέρα από τις φορές που χωρίζεις για ένα πολύ συγκεκριμένο γεγονός, γενικά οι λόγοι που λες στον εαυτό σου, όσα ζυγίζεις για να καταλήξεις στην απόφαση και όσα θα πεις στον επικήδειο της σχέσης σου στο εγγυώμαι είναι αφορμές ή τέλος πάντως οι ελάχιστες αιτίες. Δεν έχει να κάνει με αυταπάτες ή κοροϊδία, αλλά με την αναπόφευκτα, ελλειπή αντικειμενικότητα. Όταν ζεις μία κατάσταση, ειδικά, συναισθηματικού περιεχομένου, δυστυχώς η λογική σου δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και δεν φιλτράρει τα πάντα ως συνήθως. Συνεπώς, στο σκαλοπάτι του χωρισμού δεν δύναται να γίνει λόγος, για ξεκάθαρες και σοβαρές αιτίες (εκτος αν κρατάς βιβλίο συμβάντων όπως μερικές μερικές. τότε ναι το "απροσδιόριστο στηρίζεται πύργο γεγονότων!"). Συνήθως σοβαρές αιτίες, παρουσιάζονται είτε σε μακροχρόνιες σχέσεις που έχει φύγει η πολύ ένταση και έχεις πιο καθαρή κρίση, είτε όπως προανέφερα με την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων μη αποδεκτών και από τα δύο μέλη.

Είναι σα να με ρωτάς γιατί είμαι ερωτευμένη μαζί σου! Που θες να ξέρω το πως και το γιατί. Ναι οκ αν το σκεφτώ πολύ θα καταλήξω σε κάποια λογικά συμπεράσματα, ψυχολογικής προσέγγισης και θα έχω χάσει όόόλη τη μαγεία! Όπως ο έρωτας, έτσι και η ανάγκη για ελευθερία, είναι παράξενα κωδικοποιημένα μέσα μας.

..."Ας πούμε, κάτι λίγο οι τσακωμοί, κάτι η βαρεμάρα, κάτι που σου κάνει την ζωή σου δύσκολη και μία περνάτε καλά και πέντε άσχημα, κάτι που δεν αντέχεις τα ίδια και τα ίδια, που θες να μάθεις νέα πράγματα, που δε σε καλύπτει σε μερικούς τομείς, που αγαπάς την ελευθερία σου, που σιχαίνεσαι τα 3λεπτα τηλεφωνήματα κάθε μία ώρα λες και δίνεις αναφορά, που δεν υπάρχει μαγεία και ρομαντισμός που τέλος πάντως νιώθεις ότι το επόμενο βήμα είναι να σου πει "γυναικααα τις παντόφλες μου, και έλα να δούμε ειδήσεις!"

Με λίγα λόγια , όταν κάτι παυέι για χ λόγους να σε καλύπτει και οι εξωγήινοι σε πειράζουν. Είναι να μην πάρεις τον δρόμο της αμφισβήτησης. Τότε ξεκινάνε οι αδιαφορίες, τα "σχέδια", τα παιχνιδάκια και γενικά σαπίζει το πεπόνι (άκου φίλε έκφραση!)!

Πάρτο αλλιώς, στην αρχή μίας κατάστασης, πάντα βλέπεις τον άλλο θεό, τέλειο, αυτό που πάντα ήθελες. Σε τρεις μήνες βλέπεις λίγο τα στραβά του, εντάξει δεν είναι τόσο τέλειος όσο νόμιζες, αλλά μπορείς να τον ανεχτείς λίγο ακόμα. Ε στο εξάμηνο δεν αντέχεις πια! Νομίζεις ότι από αλλού ξεκίνησες και αλλού έφτασες (με τον Πέτρο τα έφτιαξες, Παύλος σου βγήκε!)! Αλλά έτσι είναι ο έρωτας, μπορεί εσύ να εθελοτυφλούσες, μπορεί το άλλο άτομο να το έπαιζε ιστορία για να σε ρίξει! 

Σημασία έχει ότι άμα σκεφτείς έστω και για μία φορά, "ουφ δεν τον αντέχω άλλο μου σπάει τα νεύρα" και καπάκι κάνεις όνειρα για το τι θα έκανες αν δεν ήσουν μαζί της - του και σου αρέσουν κιόλας.... Δε θέλω να σε αγχώσω αλλά σε 5..4..3..2..1.. ΜΠΟΥΜ!!!

Σίγουρα θα έχεις άπλετες αφορμές και ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ αιτίες για το συναίσθημα αυτό, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν μπορείς να δώσεις στον άλλο να καταλάβει τι αισθάνεσαι. Αν προσπαθήσεις να του εξηγήσεις (στα αλήθεια), ή θα σε μισήσει ή θα σε πει τρελό - αχάριστο - γκρινιάρη - ...  Είναι συναίσθημα και όπως όλα τα συναισθήματα ούτε μπορείς να τα δημιουργήσεις ούτε να τα εξαλείψεις. Είσαι υπεύθυνος για την διαχείριση τους, αλλά από εκεί και πέρα είναι αυτόνομα.

Και για να καταλήξω δεν έχει νόημα να ρωτάς γιατί. Δεν σε αφορά. Και μην σκεφτείς ότι έχεις δικαίωμα να ξέρεις γιατί τα πράγματα δεν γίνονται όπως θες. Δεν νομίζω να γρίνιαξες ή να αναρωτήθηκες, ΓΙΑΤΙ ήθελε να είστε μαζί. Όχι τώρα που δε σε συμφέρει να ψάχνεις αιτίες. Άλλωστε, σε οποιαδήποτε αλληλεπίδραση με άτομα και καταστάσεις έξω από τον εαυτό μας, ούτε ξέρουμε ούτε ελέγχουμε τις εξελίξεις.

Κάποια πράγματα πρέπει να τα δεχόμαστε όπως είναι και όχι να επιθυμούμε δικαιολογίες ή να προσπαθούμε (χάνοντας την υπερηφάνεια μας) με κατινίες και μικροπρέπειες να πετύχουμε κάτι που δεν είναι από κοινού θεμιτό.

Άρα, μη ρωτάς το γιατί (σου λέω κάτι ξέρει κι ο Γονίδης δλδ, λαϊκό παιδί είναι!), απλά πες καλή τύχη! Όλοι την αξίζουμε και την χρειαζόμαστε!