La Magie

I can't help but love the taste of danger baby
...
If I die I don't care I'm in love

Βρε αναγνωστάκια, μου λείψατε! Ήθελα πολύ να ασχοληθώ παραπάνω μαζί σας, αλλά δεν έκατσε. Χαχαχα πρώτη φορά είναι θα μου πείτε. Ούτε πρώτη, ούτε τελευταία, θα συμπλήρωνα. Μπορώ να πω, ότι όπως κάποιοι προέβλεψαν, το καλοκαίρι, παρά την γενικευμένη αναταραχή, ήταν από τα καλύτερα των τελευταίων ετών. Οπότε δε σας παράτησα αδίκως!

Και όσοι βρεθήκατε Αθήνα (και σε πολλές άλλες περιοχές νομίζω) θα είδατε χθες την πανηγυρική είσοδο της θεϊκότερης εποχής του κόσμου, aka φθινοπωράκι! Με το που ήρθα, τι βροχή, τι ψυχρούλα, τι αχνιστές σοκολάτες, τι χουχουλιάρικες ζακέτες, τι ευτυχία ήταν τούτη! Μου αρέσουν όλες οι εποχές και οι καιρικές εναλλαγές, καθότι αγαπώ την φύση. Μα κάθε χρόνο τέτοια εποχή, νιώθω λες και φοράω ξανά το παλιό, αγαπημένο μου πουλόβερ μία παγωμένη νύχτα μετά από καιρό. Ζεστασιά, άνεση και πληρότητα! (και αγγελούδια ψάλλουν!)

Στο θέμα μας όμως, γιατί μπορώ να γράφω για κρύα πατουσάκια, κουλουριασμένα σώματα, την κάθαρση και την αρχή μίας νέας εποχής, την ομορφιά της ζωής και την χαρά της αγάπης μέχρι να γίνω μούμια! 

Ένα από τα πιο αγαπητά και πολυπόθητα στοιχεία του έρωτα είναι η ξακουστή μαγεία! Η μαγεία της αρχής, η σπίθα, τα αστεράκια, το σφιγμένο στομάχι, ο εντυπωσιασμός στην θεάση και μόνο του αντικειμένου του πόθου μας.  Η μαγεία είναι που συχνά όταν ξεθωριάσει από την συντροφική επαφή, τα μέλη της σχέση περπατούν σκουντουφλώντας μουτρωμένα μέσα στη βαρεμάρα με ξεχειλωμένη πυτζάμα. Αυτή ποθούν να επαναφέρουν ή να ξανανιώσουν. Αλλά άπαξ και χαθεί κλάφτα Χαράλαμπε.

Κατά την γνώμη μου (γιατί να το κουβεντιάζαμε αλλιώς), η μαγεία είναι απόφαση. Ακριβώς, όπως είναι απόφαση και η ευτυχία. Πρέπει κανείς να αναγνωρίζει την ευλογία του να είναι ερωτευμένος και να έχει στο πλευρό του τον άνθρωπό του. Απόφαση είναι να πλημμυρίζει η καρδιά σου με αναστάτωση και προσμονή για τον σύντροφό σου ακόμα και όταν φοράει αντισεξουαλικές παντοφλίτσες και οι μιξούλες (σικ) αγγίζουν το πάτωμα ενώ βήχει σαν μπετονιέρα (βήχουν οι μπετονιέρες Αφροδίτη;!). 

Αυτό που ερωτευόμαστε στους άλλους είναι η εικόνα που δημιουργούμε μέσα μας για αυτούς. Η εικόνα για την προσωπικότητά τους. Δεν μετράει η εμφάνιση, η μόρφωση, η κοινωνική θέση ούτε καν ο χαρακτήρας από μόνος του. Η προσωπικότητα γοητεύει. 

Είναι απόφαση να μην είσαι αχάριστος και να θεωρείς την προσωπικότητα του άλλου λιγότερο ξεχωριστή ή γυαλιστερή με το πέρασμα του καιρού. Απλά, επειδή για σένα είναι κάτι που είναι στην καθημερινότητά σου, δε συνεπάγεται ότι είναι κάτι καθημερινό. Είναι ανόητο και μάταιο πολλές φορές, που άνθρωποι αγωνίζονται και βάζουν ψηλά κάτι που μετά δεν αναγνωρίζουν. 

Προσωπικά, ερωτεύομαι ανθρώπους (όόόταν το πάρω χαμπάρι), στις πιο ανάρμοστες και λιγότερο ελκυστικές και πιθανές στιγμές, στάσεις, εικόνες. Για παράδειγμα, όταν είναι αφοσιωμένοι σε μία εργασία ή δουλειά. Μου αρέσουν οι κινήσεις, οι γκριμάτσες, η ηρεμία, η ακρίβεια των κινήσεων, η σιγουριά κ.ο.κ.. 

Θέλει προσπάθεια, λοιπόν, να ερωτεύεσαι κάθε μέρα, ξανά και ξανά τον σύντροφό σου. Αμφότεροι φέρετε το βάρος της ευθύνης για μία υγιή, λαμπερή και χορταστική σχέση. Είναι σα να έχεις ένα μικρό ζωάκι. Θέλει φροντίδα, παιχνίδι και τόσο πιο χαρούμενο θα σε κάνει.  

Επιβάλλεται τα άτομα να μη θεωρούν πράγματα ή καταστάσεις ως δεδομένα. Η ζωή είναι απρόβλεπτη... Ποιος ξέρει πότε όλα αυτά θα 'ναι παρελθόν! Η αχαριστία δυστυχώς είναι από τα χειρότερα στοιχεία που μπορεί να έχει κανείς στον χαρακτήρα του. Μόνο τη δυστυχία πολλαπλασσιάζει. Επιπλέον, απαραίτητη είναι η εκτίμηση του άλλου ανθρώπου, η συνειδητή αποδοχή του και η επιθυμία να βλέπεις σε κάθε τι κάτι όμορφο και θετικό (αρκεί να υπάρχει φυσικά, μη ζούμε και με αυταπάτες!). 

Η μαγεία είναι πάντα εκεί. Το μάτι ξεμαθαίνει να την βλέπει. Σαν την αθωότητα. Όσο φθείρεσαι τόσο την κλειδώνεις σε κουτάκια. Όσο όμως μεγαλύτερη καθαρότητα, αρμονία και αυθεντικότητα έχεις ως άνθρωπος τόσο πιο πολύ αναγνωρίζεις το μεγαλείο του συντρόφου σου. Την μαγεία που στάζει το κάθε του βλέμμα, η αστερόσκονη που σκορπίζεται τριγύρω καθώς κουνά τα χέρια του ή τα πούπουλα που σε περιβάλλουν όταν είστε μαζί.

Μαγευτείτε ρε! Όχι, τίποτα άλλο, για να κάνετε αγκαλίτσες, μυρίζοντας την βροχή, μετρώντας τις σταγόνες στο τζάμι, ακούγοντας τις ριπές σταγόνων στα κεραμίδια, χουχουλιάζοντας στην κουβερτούλα καθώς το κρύο μπαίνει από τις φυρές πόρτες. (έτσι για να κάνω κύκλο, επιστρέφοντας στη βροχή!) Σμουατς 

Υγ.1 Όταν νυχτώσει και το φως από τη λάμπα του δρόμου θα μπαίνει παραμορφωμένο από τις σταγόνες, ε και σαν παιδιά θα έχετε όρεξη για νέες περιπέτειες, βάλτε και καμιά μουσικούλα (μη ξεχνιόμαστε) σαν την σημερινή.

Υγ.2 Καλή σεζόν ΛΕΜΕ!!! 

Υγ.3 Το ξέρω χρωστάω πολλά κείμενα (έχω χάσει λίγο τον αριθμό χαχαχα), αλλά όλα θα τα βρούμε, υπομονή να έχετε!