Το σεξ, αλλιώς

Καλησπέρα παραμελημένα μου αναγνωστάκια!  Για άλλο θέμα ήθελα να γράψω και κλασσικά για άλλο θα γράψω... Γενικά σα blog με κάποια αισθητική και κάποια διακριτικότητα δεν γίνεται ποτέ λόγος για σεξουαλικά θέματα, τουλάχιστον όχι με χυδαίο και ανώριμο τρόπο. Αλλά μίας και το σεξ είναι κομμάτι της ζωής μας, μεγάλο, όμορφο και ευχάριστο ήρθε πιστεύω η ώρα με ένα κύκλο κειμένων να τεθούν κάποιες φιλοσοφικές βάσεις και προεκτάσεις στο ζήτημα! (παρκάρω το καλάμι και συνεχίζω!)


Πρώτα έχω να καταθέσω την λάθος τροπή που έχει το σεξ στην εποχή μας. Και έπειτα τι θυσιάζουμε το βωμό του σεξ...

Προφανώς η εμπορευματοποίηση και η αναισθητοποίηση της ερωτικής πράξης δεν είναι κάποιο νέο. Μάλιστα υπάρχει και ο ορισμός που διατείνεται ότι έρωτας είναι η πράξη με συναίσθημα και σεξ η πράξη χωρίς. Να το πρώτο σημείο διαφωνίας. Κατ αρχάς δε συνηθίζω να χρησιμοποιώ την λέξη έρωτας, πρώτον γιατί έχει ένα δραματικό βάρος και ένα συναισθηματισμό που θα μπορούσε να γίνει καρικατούρα του εαυτού του και να καταλήξει γελοία λέξη και δεύτερον εχθρεύομαι το ανωτέρω αξίωμα. (αν και ηχεί ιδιαιτέρως όμορφα!)

Η ερωτική πράξη πάντα έχει συναισθήματα και ένστικτα. Η διαφοροποίηση γίνεται α) στον αποδέκτη του συναισθήματος και β) στον σκοπό που επιτελεί η πράξη. Με άλλα λόγια το να κάνεις σεξ με κάποιον που σου προκαλεί μόνο σωματική έλξη δηλώνει έλλειψη συναισθημάτων ως προς εκείνον αλλά και αγάπη στον εαυτό σου, αλλιώς δεν θα σε ενδιέφερε να περάσεις καλά. Επιπλέον, ο σκοπός που πετυχαίνεις κάνοντας σεξ μπορεί να είναι από καθαρή απόλαυση, από μοίρασμα κοσμοθεωριών, ξεπλήρωμα χάρης, εκδίκηση και άπειρα ακόμα. Επομένως, στο είδος σεξ σαν καθαρά σαρκική πράξη επιδίδονται κυρίως άτομα με τάση υπεραναπλήρωσης, εγωκεντρισμού ή ψυχοκοινωνικής αποστασιοποίησης, παροδικά ή συνεχόμενα.

Είναι θέμα επιλογής και γούστου τι κάνεις ο καθένας και σε μικρές περιόδους όλοι δύνανται να ταλαντευτούν. Αλλά η ψυχική υγεία επιτάσσει ότι μακροχρόνια, ο άνθρωπος, μιας που αποτελεί ανώτερο ον πρέπει να αναζητά την πολυεπίπεδη (ψυχοσωματική) απόλαυση στο σεξ. (αλλιώς πάνε ζήσε σε μπανανόδεντρα να ξεψειρίζεις τον Μουφάσα)

Το δεύτερο κακό της εποχής έχει να κάνει με το πότε και πως επιλέγουν πλέον οι άνθρωποι να κάνουν σεξ. Δυστυχώς σε συνολικό επίπεδο δεν υπάρχει εκλεπτυσμός. Δεν έχει να κάνει με μερικά λεπτά απόλαυσης αλλά με την απόλυτη και ακατανίκητη ανάγκη να γνωρίσεις κάποιον με πρωτόγονο τρόπο, καθαρά αισθητηριακά. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται χρόνος και φυσικά θαυμασμός σε αυτόν που έχεις απέναντί σου.

Συχνά το σεξ έρχεται πολύ γρήγορα τόσο που δεν έχεις προλάβει να εκτιμήσεις άλλα στοιχεία στον άνθρωπο απέναντί σου (άρα σίγουρα χάνεις επιπλέον επιθυμία) και που προσπερνάς όλα τα άλλα ερωτικά βήματα σαν ασήμαντα. Καλώς ή κακώς τα πρώτα στάδια ερωτικού ενδιαφέροντος για κάποιον είναι μοναδικά και σε αντίθεση με την υπόλοιπη ιστορία - σχέση δεν επαναλαμβάνεται. Το άγνωστο μία φορά εξερευνάται μετά είναι γνωστό. Με παραλλαγές ή προσπάθειες αλλά ΓΝΩΣΤΟ. Η αρχική έξαψη, αγωνία, προσμονή δεν επιστρέφουν και είναι κρίμα που δεν τα απολαμβάνουμε στο έπακρο. Άλλωστε λένε ότι η ομορφιά είναι στα μικρά πράγματα και στο βιαστικό σεξ παρακάμπτεις πολλά μικρά πράγματα και κινήσεις άκρως ερωτικές και απολαυστικές, που βεβαίως ποτέ δεν μπορείς να ξαναβρείς το χαμένο τους νόημα με κάποιον που ξέρεις και μαζί του τις προσπέρασες.

Φαντάσου ότι κάποτε μπορεί να βαρεθείς το σεξ με το σύντροφό σου ενώ τις πρώτες φορές που βγαίνατε μόνο που σε άγγιξε τυχαία αποτελούσε γεγονός και μάλιστα προκλητικά σαγηνευτικό! Το ότι δεν μπορείς να εκφραστείς ευθέως και δεν υπάρχει η απαιτούμενη οικειότητα αποτελεί σημαντική πηγή πάθους που αν την εκμεταλλευθείς σωστά θα πυροδοτεί μία σχέση και θα την κάνει να διαρκέσει παραπάνω. Δεν προτείνω να το καθυστερείς για "γυμνάσιο" στον άλλον αλλά δες το σαν παιχνίδι! Όσο πιο πολύ αφήνεις την φαντασία την δική σου και του άλλου να ψήνεται και να δουλεύει τόσο πιο πολύ σε ποθεί. Όσο πιο πολύ σε ποθεί τόσο πιο πολύ σε σκέφτεται. Όσο πιο πολύ σε σκέφτεται τόσο περισσότερο αποτελείς κομμάτι του. Και μετά τόσο πιο σε θέλει και πάλι απ την αρχή! (φυσικά αυτό είναι αμφίδρομο και δεν αποτελεί επ ουδενί τεχνική τυλίγματος...ο έρωτας δεν είναι σουβλάκι!) Και αυτό είναι μία λούπα αυτοτροφοδοτούμενη! Με εκρηκτικά αποτελέσματα (σύμφωνα με τους επιστημονικούς υπολογισμούς μου!).

Θεωρώ δεδομένο ότι το σαρκικό σεξ δεν πιάνει μία μπροστά στο ψυχικό. Και το ψυχικό έχει σαν ανώτερη οκτάβα το εγκεφαλικό. Το κακό της εποχής είναι ότι όλοι πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα (πάλι για μένα μιλάω :Ρ αμάν!) και αρκούνται σε συνταγές, κινήσεις, ατάκες και τα λοιπά. Δεν είναι λάθος αλλά είναι ερασιτεχνικό. Άλλος κυνηγάει τον οργασμό ή το γόητρο και άλλος έχει κίνητρο την ερωτική στάση απέναντι στις σχέσεις. Και δεν έχει να κάνει απαραίτητα με την εμπειρία, αλλά με την φιλοσοφία κάποιου και κυρίως πόσο του αρέσει να θέτει νέο βάθος και όρια στην ένταση των αισθήσεων!

Αυτά προς το παρόν...Τα καλύτερα έρχονται! Ευχαριστώ όσους μου έδωσαν έμπνευση και έναυσμα να αναφερθώ και σε τέτοια θέματα, έλειπαν από εδώ (αδίκως και τυχαίως εν τέλει!) και πιστεύω ότι αρκετοί αναγνώστες (ειδικά οι νεώτεροι) θα ήταν καλό κόντρα στην σεξιστική και ψυχρή στάση των μμε, να έχουν μία άλλη οπτική στην σεξουαλικότητα!(που είναι ο κ. Ασκητής?!)

Υγ. Η ερωτική πράξη είναι κάτι μοναδικά γλυκό για να καταπατάτε στη συλλογική συνείδηση!