Στίχοι γραμμένοι με κατήφεια - W. B. Yeats

Κι άλλο αγαπημένο ποίημα σήμερα... Δεν μπορούσα να διαλέξω ποιο από τα δύο να ανεβάσω οπότε ανεβάζω και τα δύο .... (και ένα άλλο υποψήφιο...το αφήνω για αύριο...)

Στίχοι γραμμένοι με κατήφεια

Πότε ήταν η στερνή φορά που κοίταξα

τα στρογγυλά πράσινα μάτια, τα μακριά τρεμουλιαστά κορμιά

των σκοτεινών λεόπαρδων του φεγγαριού;

Όλες οι άγριες μάγισσες, αυτές οι τόσον ευγενείς κυρίες,

παρ’ όλα τα σκουπόξυλα και τα δάκρυά τους,

τα οργισμένα δάκρυά τους, έχουν φύγει.

Οι ιεροί κένταυροι των λόφων έχουνε χαθεί∙

δεν έχω τίποτ’ άλλο εχτός από τον πικραμένον ήλιο∙

εξόριστη μητέρα, ηρωική σελήνη χάθηκες πια

και τώρα που τα πενήντα μου έχω φτάσει

πρέπει ν’ αντέξω το δειλό τον ήλιο.

The Wild Swans at Cool, 1919