Midnight Dialog | Uncensored

Νόμιζαν ότι είναι μόνοι και ότι δεν τους είχε προσέξει κανείς. Μπορούσες, όμως, ξεκάθαρα να ακούσεις από το διπλανό δωμάτιο, όπου κρύφτηκαν βιαστικά και αμήχανα:

-…

-Ναι.

-…

-Ναι!

-…

-Τι θέλεις;

-Τίποτα! Απλά μ’ αρέσεις να λέω τ’ όνομά σου.

 Ειδικά όταν τελειώνω για σένα.

-Για μένα; Το κάνεις συχνά αυτό;

-Αχα.

-Μάλιστα.
 Κι εγώ το χρησιμοποιώ συχνά.

-Γι’ αυτό στο έδωσα.
 Βρώμικο. Σαν τι σκέψεις μου.

-Σε θέλω. Σε θέλω με μανία.

-Τι μου έχεις κάνει; Μου λες; Τι μαγικό είναι αυτό, να σε ποθώ, έτσι, αδιάκοπα;

-Δεν αντέχω άλλο. Σε θέλω, τώρα!

-Βασάνισέ με!
 Κάνε με να περιμένω, ώσπου να μην αντέχω άλλο.

-Σου αξίζει. Ειδικά, μετά απ’ όσα μου ‘χεις κάνει!

-Εγώ;

-Αχα.

-Τι σου έχω κάνει;

-Με έχεις ταπεινώσει.

-Μου αρέσεις πολύ έτσι. Δε μπορώ να το αποφύγω. Δε το αντέχω. Δε το θέλω.

-Το ξέρω. Αυτό με τσάντιζε περισσότερο.

-Χαχαχα κρίμα. Εγώ νόμιζα ότι σου αρέσει να παίζεις.

-Παίζεις μαζί μου;

-Αφού δε παίζεις εσύ μαζί μου…

-Τέρμα τα παιχνίδια!

-Ωραία, λοιπόν.
 Σε θέλω. Δε ξέρω γιατί. Ξέρω απλώς ότι δε μπορώ να αντισταθώ.

-Αφέσου. Αφέσου στα χέρια μου. Απόψε θέλω να φτάσεις στα όριά σου.
 Θέλω να μου ανήκεις. Γενικώς!

-Φοβάμαι.
 Δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι.

-Σσσσς. Σου υπόσχομαι ότι θα σε προσέχω.

-Θα μου κάνεις μία χάρη;

-Ασφαλώς!

-Θέλω να μου μιλάς. Και να με αγγίζεις.

-Είμαι δίπλα σου.

-Πρέπει να βγούμε, πριν μας προσέξουν ότι λείπουμε και οι δύο.

-Αλλιώς είχα φανταστεί αυτή τη κουβέντα.

-Κι εγώ αλλιώς την είχα νιώσει.

-Μη το ξανακάνεις αυτό. Ακούς;

-Θα δούμε! Πάντως σου ανήκω.
-Αμφιβάλλω. 

Όταν βρω χρόνο θα τα ανεβάσω όλα τα κομμάτια :) (γιατί ξέρω ότι η ανθρωπότητα αγωνιά, κιόλας, για το αριστούργημα!).