Αγάπη και Δέσμευση

Μία πάγια ανάγκη των ανθρώπων, ειδικά όσων βρίθουν ανασφαλειών, αποτελεί ο έλεγχος των συναισθημάτων ή της συμπεριφοράς των άλλων. Είτε αυτοί "οι άλλοι" είναι οι λεγόμενοι σημαντικοί άλλοι είτε τυχαίοι άλλοι που στόχο έχουν να δημιουργήσουν το αίσθημα αξίας και αυτοεκτίμησης στο άτομο.

Όταν το άτομο δεν έχει προσωπικότητα, δεν αγαπά τον εαυτό του, δεν έχει αυτογνωσία ή δεν έχει αυτοεκτίμηση, εσφαλμένα, προσπαθεί μέσα από την χειραγώγηση των άλλων να νιώσει ότι κάτι πετυχαίνει ή ότι έχει εξουσία. Συχνά στο πλαίσιο αυτό δεν αποκαλύπτει τον πραγματικό του εαυτό, αφού πιστεύει (αρκετές φορές ορθώς) ότι αυτό που στην ουσία είναι δεν είναι ελκυστικό και αγαπητό για τους άλλους. Έτσι, οι άνθρωποι γίνονται επιφανειακοί, αδίστακτοι και θέτουν ως κέντρο τον εαυτό τους. Το θλιβερό είναι ότι με αυτή την συμπεριφορά δεν πετυχαίνουν καμία ουσιαστική και θετική αλλαγή μέσα τους ούτε τα λίγα που κερδίζουν τους αξίζουν, οπότε η αυλή τους είναι πολύ εύκολα φθαρτή. 

Εκεί αναπτύσσονται μηχανισμοί προσαρμογής, προσποίησης και στήνουν το ίδιο παιχνίδι ξανά και ξανά με το ίδιο ή άλλο θύμα. Δεν υπάρχει τέλος, μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, λογική, αίσθημα ντροπής ή ευθύνης. Στον βωμό της προσποίησης και εκεί που το αληθινό και ψεύτικο μπερδεύεται ακόμα και για τους ίδιους μπαίνει στο παιχνίδι και το μεγάλο όπλο. Τι πιο αποδοτικό από το να ασκεί κανείς πιέσεις, χρησιμοποιώντας το συναίσθημα του άλλου ή το δήθεν (όπως όλα) δικό του εναντίον του άλλου; Τίποτα, λέγω!

Αυτό είναι η εγωιστική αγάπη και συνδέεται άμεσα με την πρώτη αλήθεια προηγούμενης ανάρτησης. Εγώ σ' αγαπώ και εσύ έχεις την υποχρέωση να φέρεσαι όπως θέλω, εγώ. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι κυρίως γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θα πει αγάπη και φαίνεται αφού δεν το νιώθουν ούτε για τον ίδιο τους τον εαυτό. Πως αγαπάς εσένα αν η συμπεριφορά σου είναι τέτοια που σου στερεί την πραγματική αγάπη των άλλων (που παύουν να σε εκτιμούν, όταν σε δουν σε βάθος), ειδικά όταν ξέρεις ότι είναι αυτό που σου έλειπε από πάντα; Πως μπορείς να λες ότι αγαπάς τους άλλους όταν δεν τους σέβεσαι, δεν τους λαμβάνεις υπ όψιν και τους κάνεις κακό;

Η αγάπη όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενα κείμενα, σχετίζεται άμεσα με την ανιδιοτέλεια και την ειλικρίνεια. Εγώ σ' αγαπώ σημαίνει ότι εγώ δεσμεύομαι απέναντί σου να σε προσέχω, να σε φροντίζω, να σε κάνω ευτυχισμένο με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με ό,τι αυτό απαιτεί. Δεν ισχύει το: εγώ σ' αγαπώ άρα πρέπει να το θεωρείς τιμή και να κάνεις ό,τι θέλω. Η αγάπη δεν απαιτεί ανταλλάγματα. 

Φυσικά αγαπώ εσένα δε σημαίνει δεν αγαπώ εμένα. Ίσα ίσα αν αγαπώ εσένα πρέπει να αγαπώ εμένα για να είμαι καλά και να μπορώ να κάνω πράξεις, θετικές για σένα, την αγάπη που σου έχω. Αγάπη σημαίνει ελευθερία, αποδοχή. Επιβάλλεται να φέρεσαι καλά πρώτα σε όσους αγαπάς και μετά σε όλους τους υπόλοιπους. 

Επί παραδείγματι δεν νοείται άνθρωπος με ψυχική ευστάθεια και καλό χαρακτήρα, που φέρεται καλά στους ξένους και βγάζει μόνο στραβά και κουσούρια στους κοντινούς, πόσο μάλλον αν του φαίνεται και σωστό. Κανένας που αγαπάς ή σε αγαπάει δεν είναι υποχρεωμένος να σε ανέχεται και αναφέρομαι στην κακή σου πλευρά. Υπάρχει διακριτή διαφορά στο ανέχομαι κάτι και στο εκτιμώ κάτι. Όταν αγαπάς κάποιον, κάποια στοιχεία του τα εκτιμάς και κάποια απλώς τα ανέχεσαι, μέχρι , βεβαίως, να υπερβεί τα εσκαμμένα και να πάψεις να τα ανέχεσαι η να τα εκτιμάς (πράγμα πολύ χειρότερο). Όπως έχω αναλύσει και παλαιότερα οφείλουμε να είμαστε (ή έστω να προσπαθούμε συνειδητά και μεθοδευμένα γι' αυτό) η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Πρώτα για εμάς και μετά για όσους αγαπάμε. Όσοι αγαπάμε, μάλιστα, μπορεί να αποτελούν και έμπνευση για αυτό τον σκοπό. 

Η αγάπη είναι δώρο πρώτα για αυτόν που την νιώθει, όταν χρησιμοποιείται ως όπλο ή μέσο για να πετύχουμε κάτι πρώτον δείχνει ότι δεν είναι πραγματική αγάπη και δεύτερον πόση έλλειψη αγάπης έχει το άτομο. Η αγάπη δεν αποτελεί δέσμευση για κανέναν. Αλλά αν αποτελούσε θα βάραινε την συμπεριφορά και συνείδηση του πομπού και όχι του δέκτη. Δεν αγαπάς κάτι που δεν φροντίζεις, πόσο μάλλον αν απαιτείς η συμπεριφορά εκείνου να μετασχηματιστεί αντί της δικής σου. 

Τέλος, είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχει λελογισμένη χρήση του όρου προς αποφυγήν ευτελισμού του νοήματος και (επιπρόσθετου, ενίοτε) διασυρμού του λέγοντα. Οταν αγαπας δινεις, δε ζητας, σεβεσαι, δεν απαιτεις κλπ κλπ κλπ.

Υγ. 1 Τι τραγούδι (!!!) κυρίες και κύριοι, καγκουριά, το αναγνωρίζω, αλλά έχει μπει η άνοιξη :) (πόσο λατρεύω που 'ναι στα Γαλλικά!).

Υγ. 2 Α! άσχετο αλλά έχει βγάλει νέο τραγούδι η Thalia (marimar, rosalinda κλπ), μία ηθοποιός και τραγουδίστρια που όσοι είστε στην ηλικία μου την θυμάστε να κάνει πάταγο τέλος της δεκαετίας του '90 με αρχές των '00. Amor a la mexicana και δε συμμαζεύεται, για τους λατινόφιλους αναγνώστες χαχαχα που φτάσαμε να λες!